Van de week was ik de keukenkastjes aan het uitruimen, schoonmaken en weer inruimen. De planken in de kastjes van nu zijn, net als de kastjes zelf, allemaal gemaakt van een vuil- en vetbestendige kunststof. Hoe anders was dat vroeger, de planken in de keukenkasten waren van vurenhout en die werden er in het gebruik niet mooier op, daarom werd er op de planken kastpapier gedaan. Kastpapier is iets anders dan plakplastic of kaftpapier. Het is een wat dikke soort papier, vaak bedrukt met leuke patroontjes, en voorzien van een waterafstotend laagje waardoor het kastpapier met een vochtige doek kan worden afgenomen. Het werd bevestigd met punaises.
Ik herinner me kastpapier van thuis in de vaste kasten in de keuken en verschillende kamers. Eens in het jaar met de grote schoonmaak werd het kastpapier vervangen voor nieuw. Mijn moeder kon dat heel goed, precies zo knippen en vouwen dat het keurig om de planken heen zat. Ik ben daar minder handig in. Het was ook mijn moeder die vroeger mijn schoolboeken kaftte, ik mis het inzicht en de hersens-handcoördinatie die er voor nodig is om het netjes te doen.
Toen ik in de jaren tachtig op mezelf ging wonen in een flatje in Den Haag, was er in de keuken een vaste kast met houten planken waar kastpapier op moest. Ik zie het patroon wat ik had uitgezocht nog zo voor me, muisgrijs met witte diagonale streepjes. Het was toen al de tijd van plakplastic. Ik heb de planken mee naar huis genomen waar mijn moeder heel netjes het plakplastic erop heeft bevestigd. Het heeft de vijf jaar dat ik er gewoond heb opgezeten. Plakplastic is nog steeds in winkels koop, maar het ouderwetse kastpapier, daarvoor zul je je moeten wenden tot het internet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten