Laat ik er eerlijk in zijn, ik weet wie Sinéad O'Connor was, ik ken een aantal van haar songs, ik weet dat ze een heel problematisch leven had, maar echt een connectie met haar of haar werk had ik niet. Ik wist ook van de zelfmoord van haar 17 jarige zoon en nu is Sinéad zelf op 26 juli j.l. dood aangetroffen in haar woning. Tot op heden is de doodsoorzaak nog niet bekend. Ze is slechts 56 jaar geworden. Ik kwam een tekst tegen naar aanleiding van haar overlijden die voor mij helder maakte hoe belangrijk Sinéad is geweest voor veel mensen. Die tekst wil ik graag met u delen, omdat het zo'n goed beeld schets van wie zij was, niet in één woord of één beeld te vangen:
Sinéad O'Connor. Shuhada Sadaqat. Veel eerbetoon. Moslima's posten haar met
hoofddoek (en zonder sigaret). Katholieken met kruis. GGz activisten huilend.
Rockchicks bloot. Optimisten Lachend. Melancholen Huilend. Met haar. Zonder haar.
De oude naam. De nieuwe naam. Mooi want: wat geweldig dat iedereen een stukje
'zichzelf' in dit veelkleurige mens kon herkennen. Triest want: toe-eigenen en polariseren
over het graf heen. Misschien was Sinéad / Shuahada het wel gewoon állemaal.
Net als de meeste mensen van alles een beetje zijn.
© Danielle Braun
Geen opmerkingen:
Een reactie posten