Afgelopen maandag samen met Talitha de documentaire over Wham! gekeken op Netflix. Ik kan me erom roemen dat ik voor de grote meute uit Wham! al had ontdekt voordat het helemaal losbarstte. Alles bij elkaar heeft het maar 5 jaar geduurd, waarvan 3 jaar met die immense faam. In 1986 stopten ze ermee en startte de betreurde George Michael zijn wereldwijde succesvolle solocarrière tot zijn veel te vroege dood.
Voor iedereen die die tijd bewust heeft meegemaakt is de documentaire erg leuk en interessant om te kijken. Vanaf echt het allerprilste begin toen Andrew Ridgeley en George elkaar leerden kennen als kinderen tot het eind van Wham! in 1986. Ook komt naar voren hoe belangrijk Andrew was voor George. Andrew zong eigenlijk alleen maar als backingvocalist en het was ook George die de meeste nummers schreef, maar George was nooit zover gekomen zonder de steun van Andrew op heel veel vlakken. Wat naar voren komt is een intense diepe vriendschap en dat ze van meet af aan al wisten dat Wham! nooit 'oud' kon worden, het waren tienerjongens met dito muziek en zo is het uiteindelijk ook gegaan
Verder is het natuurlijk geweldig om te zien hoe zij, en ook wij, er in die tijd uitzagen. Die kleding, de danspasjes en vooral dat haar. Groot haar dat was in, en ja, dat had ik ook. Ik heb voor u eens in de diepste krochten van mijn leven gezocht naar afbeeldingen daarvan en gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten