Schuldig plezier

Wat ik belangrijk vind, voor mezelf, maar zeker ook voor de lezers van mijn blogjes, dat het in eerste instantie prettig te lezen is met zo min mogelijk taal- en stijlfouten. Om het tot een minimum te beperken herlees ik de blogs voordat ze worden geplaatst nog een aantal keer over, en kan zelfs een vergeten komma alsnog plaatsen. Maar het kan ook voorkomen dat ik over een fout heen lees. Gelukkig zijn er 'Aidepten' (zo worden de vaste lezers van 'Aidan's World' genoemd) die mij er op attenderen middels een persoonlijk berichtje zodat ik het alsnog kan verbeteren. 

Onlangs heb ik gereageerd op de vraag welk nummer een zogenaamde 'guilty pleasure' is. Het was een Amerikaanse Facebookpagina, dus zag ik mijn kans schoon om wat Nederlandse cultuur te promoten. Voor mij zijn de liedjes van de Zangeres Zonder Naam mijn guilty pleasure, dronken vaders, tobbende moeders die vaak al in het kraambed sterven, straatarme weesjes en bovenal kinderen die doodgaan. Dit alles meestentijds op gezellige driekwartsmaat gezongen. Het ultieme lied is natuurlijk 'Het Parelsnoer' met deze regels als apotheose:

"Grootmoeder ziet het kistje naar beneden gaan,

Greetje mijn kind, wie had dat ooit gedacht,

dat jij van mij, zo jong zou moeten scheiden.

Dat parelsnoer dat is er nog, 

maar jij bent er niet meer"

Dus ik dacht ik zal die Amerikanen eens even bijschaven en dit als mijn guilty pleasure noemen met de titel en die laatste regels in het Engels vertaald. Daar kwam reactie op van een Amerikaanse dame: Necklace? En toen zag ik het, ik had die regels in mijn hoofd vertaald terwijl ik ze typte en had 'pearlneckless' geschreven. Neckless, dan heb je niet eens een nek om wat voor parel dan ook om te hangen. Ik bedankte haar en vertelde dat het wel pijnlijk duidelijk is dat Engels niet mijn moedertaal is. Maar dat ik het, dankzij haar, nu kon verbeteren. Waarop ze reageerde met: 'Geen probleem, ik dacht ik laat het je even weten dan kun je het veranderen (Ik was vroeger lerares. Ik kan het niet laten). 

Hoe leuk is dat, om op een vriendelijke manier op een foutje gewezen te worden in plaats van meteen met de grond gelijk gemaakt te worden wat in de huidige tijd ook veel voorkomt op social media.