Koffievisite

Ik stond in de keuken toen ik vanuit de kamer een stem hoorde die zei: "Ik heb roze koeken mee, maak jij even koffie?" Ik woon alleen, dus een plotselinge stem zou me aan de grond genageld doen moeten staan, maar ik herkende die stem, het was God die me weer eens met een bezoekje vereerde. Ik heb even teruggekeken, de laatste keer was november vorig jaar. Het was wel de eerste keer dat Hij er zomaar ineens was, maar ja, God hè. Ik kwam binnen met koffie en Hij had het zich al gemakkelijk gemaakt op de bank, de roze koeken lagen op tafel. Hij zag er wat meer ontspannen uit dan de laatste keer, maar helemaal carefree was Hij nou ook weer niet.

"Moeder (Moeder Natuur) en Ik zijn druk in de weer om te proberen jullie duidelijk te maken dat het allemaal wel nijpend is hier", zei Hij terwijl Hij met Zijn rechterhand wat vaag in de rondte gebaarde. "Door die vermaledijde vrije wil die Ik jullie zo nodig moest geven, wordt er aardig wat aangekloot hier, Moeder laat geen moment onbetuigd om me dat aan te wrijven." Dat God de term 'aangekloot' gebruikte verraste me enigszins. Hij zag dat: "Ik kan het niet anders zeggen, maar jij snapt precies wat Ik bedoel. Je weet dat Ik wereldwijd maar zeker ook hier enige karikaturale figuren in de politiek heb losgelaten, stripfiguren bijna, zodat elk weldenkend mens kan zien: daar moeten we zeker niet op stemmen. Donald Trump, Boris Johnson en hier die Geert Wilders, Ik had er een soort grondthema in verwerkt met dat gekke haar, Ik heb ze ook de meest idiote dingen laten zeggen en doen en gelukkig prikt het merendeel er doorheen, maar dat er zovelen toch nog mee weglopen maakt me het risee van Moeder. Ik vermoed dat Ik bij die achterban toch een foutje heb gemaakt met de hersentjes, een soort B-keus zoals je ook met servies hebt. Ik ben het toen nog wat meer gaan aandikken met hier Thierry Baudet, ézel nota bene, Gideon van Meijeren met die stem, Dion Graus die Ik heel duidelijk heb gemodelleerd naar een schurk uit een film, the Penguin en een aantal sprekend op elkaar gelijkende blonde dames als waren het Stepford Wives waarvan er één letterlijk Eva heet en die heb Ik nog niet zo lang geleden, terwijl ze dingen roept waar hij van beneden zelfs van moet rillen, laten bekeren tot het katholicisme. Ik bedoel,  hoeveel rode vlaggen moet Ik nog planten?"

Terwijl God het allemaal opsomde zag ik Zijn verbazing groeien om het feit dat er toch net teveel mensen de boodschap onder Zijn ironie en lichte cynisme niet snappen hierin. "Moeder en Ik hebben ons slap gelachen toen Ik met al die gekkigheid kwam, maar zij had al voorspeld dat er genoeg mensen zouden zijn die het niet doorhadden. Moeder op haar beurt probeert ook om door duidelijke overdrijving aan te geven dat ze, zoals Ik al eerder heb gezegd, klaar is met de mensheid. Zij en haar prachtige natuur overleven wel, en dat wat ze nu laat zien zijn nog maar speldenprikjes, die branden op Rhodos en Sardinië, maar ook dat schip bij Ameland, jij ziet de rode draad erin, eilanden, en wat Moeder ermee wil zeggen: dit is op relatief kleine schaal maar kan ook groter. Bij die hagelstenen zo groot als tennisballen in Italië had Ik een weddenschap met Moeder dat dát wel tot enig besef zou leiden. Nou, die heb Ik dus verloren, het ging enkel maar om de schade aan materieel en of de verzekering dat wel zou dekken."

God keek er een beetje verslagen bij. "Weet je, het is niet zo moeilijk, Ik kan samen met Moeder in één klap alles doen eindigen, maar we willen voordat we dat daadwerkelijk doen eerst zeker weten dat we er alles aan gedaan hebben om jullie te laten inzien dat het tij gekeerd moet en ook nog kan worden door jullie zelf. Moeder heeft zelfs een pandemie over de wereld laten gaan, en is niet te verlegen dat nogmaals, en dan wellicht erger, te herhalen. Ik laat wereldwijd een welhaast oneindige rij van wetenschappers alles uitleggen, en gelukkig is het merendeel ook overtuigd van de noodzaak, maar die B-keus is vrij luid, alom aanwezig en werken vertragend. Volgens Moeder lost zich dat uiteindelijk vanzelf op omdat door hun starre en weigerachtige houding ten opzichte van aangedragen en bewezen werkende oplossingen ze zichzelf op den duur uitroeien."

"Ik lust nog wel een bakkie" zei God plots opgewekt. We praatten nog wat over wat kleinere triviale zaken, voordat Hij weer wegging. Nee, ik kom niet veel aan het woord als Hij er is. Naar aanleiding van Zijn vorige bezoek hebben velen gereageerd met vragen die ik aan Hem zou moeten stellen variërend van 'is mijn overleden moeder bij Hem' tot 'kan Hij de oorlogen en de honger in de wereld niet stoppen'. Nee, dat gaat niet, het is wat moeilijk te omschrijven, maar als Hij er is ben ik nog wel mezelf en in mijn eigen huis, maar tegelijkertijd ook niet. Hij bepaalt en dat is ook niet zo gek want Hij is God. Ik weet dat ik niet de enige ben bij wie Hij op bezoek gaat, Hij doet dat wereldwijd bij meer mensen. 'Op werkbezoek' noemt Hij dat met een knipoog. En nee, we zitten niet een een appgroep, ik heb geen idee bij wie Hij nog meer een bakkie gaat doen of wat er in die landen dan ook gebruikelijk is. Dit is wat Hij ons via mij te vertellen heeft, doe er uw voordeel mee zou ik zeggen.