Hij is één van de artiesten die ik heb zien opkomen, hoewel, hij wás er eigenlijk ineens met z'n rol in de voor iedereen bekende film "Ciske De Rat", en de daaruit komende nummer 1 hit "Ik Voel Me Zo Verdomd Alleen"
Kan me nog herinneren dat hij te jong was voor optredens en dat de inspectie dat heel goed in de gaten hield en Ria Bremer tijdens de laatste uitzending van het seizoen van het weergaloze "Stuif Es In" , waarbij kinderen hun favoriete artiesten van dat jaar mochten opgeven, zei dat Danny heel hoog stond genoteerd op de verlanglijstjes maar hij helaas niet mocht optreden vanwege zijn leeftijd, Danny was er wel, stond tussen de kinderen en zijn nummer werd gespeeld en zo heel speels werd ie naar voren geduwd en stond toen toch opeens op het toneel. Kostelijk!
Zijn weg van 'kinderster' naar volwassen zanger ging niet helemaal van een leien dak, verschillende dingen geprobeerd, waaronder het zingen in keurig Nederlands zonder zijn Amsterdamse accent. Dat was geen succes, je hoorde hem z'n best doen. Lang voordat Marco Borsato nummers vanuit het Italiaans in het Nederlands zong had Danny al het prachtige "Ze Zei Niet Één Keer Ik Hou Van Jou", zo'n mooi nummer, maar in het verkrampte ingestudeerde Nederlands, mocht ie op dit blogje komen geef ik hem de tip dat nummer nogmaals op te nemen op een nieuwe CD, maar dan zoals hij nu zingt, lekker Amsterdams zoals Danny is.
Na vallen en opstaan is het helemaal fantastisch met hem gegaan, musicals, theatershows, films, series, CD's waarop hij in de voetsporen van zijn grote voorbeelden Willy Alberti en Johnny Jordaan treedt en onvervalst Amsterdams repertoire zingt, tot afgelopen Pasen in Rotterdam op locatie de rol van Jezus in het passiespel.
Ik hou erg van zijn manier van zingen, lekker uithalen waar het kan en gevoelig waar het moet.
Dertig jaar alweer, we worden oud! Danny van harte gefeliciteerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten