 |
| Hoe vredig het uitzicht uit onze kamers |
 |
| Hotel Oortjeshekken |
Na een bakje koffie werden er fietsen gehuurd en fietsten we over de dijk die door het laagland slingert naar Nijmegen, met de brandende zon was dat geen sinecure, maar zeker de moeite waard. Aangekomen in Nijmegen hebben we daar geluncht en een wandeling door de stad gemaakt waar we ook het door Frank Boeijen lyrisch bezongen Kronenburg Park bezochten, wat voor mij een Piccadilly Circus-momentje was. Ik had een enorm park in gedachten met lommerrijke lanen, een soort Vondelpark in het Oosten, dat was echter niet zo, het is meer een groen oasetje in de stad, maar daarom niet minder fraai. Na nog even op een terras te zijn neergezegen aanvaarden wij weer de fietstocht terug naar het hotel. Daar konden Nadira en ik onze kamer in wat bijna fatale gevolgen had maar gelukkig met een sisser afliep, een vetvlek op het raam is het enige wat aan deze (bijna) noodlottige entree herinnert.
Ons beider kamers hadden een terrasje zodat we na ons te hebben opgefrist daar als aperitief een wijntje hebben gedronken om vervolgens aan te zitten aan het á la carte diner, heerlijk buiten op het terras van het hotel.
 |
| Diner. |
 |
| De mooie tuin van het hotel |
De andere morgen was het dan zover het met veel geheimzinnigheid door Rick en Chris aangekondigde ontbijt konden we ook buiten gebruiken, en het was inderdaad een ontbijt om U tegen te zeggen. Vervolgens werd besloten om een wandeling te maken rond de Bizonbaai. Die naam was de dag ervoor ook al een paar keer gevallen, en in mijn naïviteit dacht ik dat het slechts een naam was, little did I know dat daar dus echte bizons graasden en je dus door die kudde heen moest lopen onderwijl ook opletten dat je niet in de kaka van de bizons stapte.Bizons zijn best wel groot, en dieren blijven onberekenbaar, maar ik hield voor ogen dat ze je daar niet lieten lopen als het heel gevaarlijk was. Meteen besefte ik dat wat ik al wel wist: ik ben geen jungle/survival mensch, ik beschouw deze overigens prachtige wandeling als mijn persoonlijke survivaltocht.
 |
| legendarisch ontbijt |
 |
| "Survival" |
 |
| Bizons in de Bizonbaai |
Welverdiende koffie met appelgebak op het terras en omdat de wandeltocht best intensief was, met de auto richting Millinger theetuin, waar bleek dat de auto niet tot aan de theetuin kon worden gereden en we de laatste 2 kilometer moesten lopen, m.a.w. de survivaltocht continueerde. Terwijl de rest van Nederland in regen en onweer lag liepen wij in de brandende zon door een adembenemende natuur naar de zo bekende theetuin en ook die was van een ongelofelijke schoonheid. De enorme tuin heeft verschillende niveaus met bijzondere beplanting en gezellige kleine zitjes. Twee kilometer heen, betekent ook twee kilometer terug lopen, maar aangesterkt door de rust van de tuin en de thee leek het korter, het ritueel van de avond er voor herhaalde zich, en na nog wat Triviant vragen waarvan de uitslag heel dicht bij elkaar lag gingen we slapen.
 |
| Kopje thee in de theetuin |
 |
| Op de loungebank in de theetuin |
Ook onze laatste dag baadde in zonneschijn en na het copieuze ontbijt onze valiezen ingepakt en uitgecheckt, maar nog wel de dag samen doorgebracht in Nijmegen en daar een expositie in een kerk bezocht, geluncht, in de Hemel geweest, dat is een Zuid Europees aandoend terras, en na een broodje bij de Blonde Pater weer naar huis.
 |
| "Bee Gees-pose" |
 |
| Fruitsmoothie in 'De Hemel' |
Ik kan iedereen aanraden om eens een arrangement te boeken in hotel Oortjeshekken, de kamers zijn mooi (kamers 11 en 14), het ontbijt ongelofelijk, het á la carte diner zeer smaakvol en de medewerkers zijn parels van mensen. De omgeving is adembenemend. Wij gaan zeker nog eens terug (Rick en Christian zíjn daadwerkelijk al verschillende keren geweest).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten