Warm

Na een aarzelend begin is het de laatste weken dan toch zomer met als voorlopige apotheose dit weekend met zoals dat heet 'tropische temperaturen', en daar kunnen wij Nederlanders niet mee om gaan.

Allereerst is er die maniakale zucht naar zon en warmte ook als, zoals het begin van de zomer, het weerbeeld anders is. Dat wordt niet geaccepteerd, men heeft recht op zomer, op zon, geeft het Nederlandse weer dat niet, dan wordt er in allerijl een last minute reis geboekt, ook als daarvoor geen geld beschikbaar is, men steekt zich in de schulden voor een week of wat zon in het buitenland.
Dit gedrag wordt maatschappelijk breed geaccepteerd ook of juist in deze tijden van crisis.

Het eerste wat ook gevraagd wordt als je van vakantie terugkomt op de werkvloer is: "Hoe heb je het gehad, hoe was het weer?" Men gaat er aan voorbij dat je het ook heel leuk kan hebben als het weer minder is dan gewenst, je zou ook denken dat in een land als Nederland waar het weer doorgaans wisselvallig is de bevolking daar aan gewend is en zich aan past. Niets is minder waar, klagen over het weer is zelfs spreekwoordelijk te noemen.

Nederlanders kunnen zich heel slecht aan passen aan (extreme)weersomstandigheden. Nu het kwik dan in sommige delen van het land richting de 40 graden gaat zou je denken men zich aan past en dus op het heetst van de dag binnen blijft en de kankerverwekkende zonnestralen vermijd, denk opnieuw.
Stranden waren afgeladen, heel het land trok er op uit, terwijl in warme landen de bevolking pas in de namiddag en begin van de avond tot leven komt, brengt de Nederlander de hele dag door in de zon.
Wij zijn dat niet gewend en blijven het eigen ritme volhouden al vraagt de temperatuur iets anders.

Datzelfde geldt voor extreme sneeuw en ijzel in de winter het openbare leven MOET dan doorgaan, met gevaar voor eigen leven moest op mijn werk een leidinggevende van haar superieuren, ondanks dat er werd opgeroepen vooral de weg niet op te gaan, toch vanuit Brabant naar het westen rijden om acte de présence te geven, terwijl alles zonder haar ook wel door zou gaan.

Wij kunnen het niet, ons aanpassen aan iets wat we niet in de hand hebben. Leve het calvinisme!

PS ik vind het dan heel fijn dat ik dan af en toe zo niet Nederlands ben.