Dat hoeven wij niet te doen

Dit is het eerste blogje wat ik schrijf aan mijn nieuwe bureautje, op een nieuwe stoel. Gisterochtend kreeg ik bericht dat het bureautje tussen half elf en half twaalf bezorgd zou gaan worden, en even over half elf ging de bel. En nadat ik de bezorger toegang had verschaft tot het gebouw ging de bel nog eens. Of ik even naar beneden wilde komen. De bezorger, een kleine maar brede jongeman, stond naast een groot pakket en deelde mee: "Er is geen lift, en het is loodzwaar, wij hoeven dat niet naar boven te sjouwen". Ik meende even voor een moment dat we het dan samen gingen doen, maar ook dat was blijkbaar niet toegestaan volgens het cao. Na mijn handtekening voor ontvangst nam hij afscheid en ik wenste hem een fijne dag.

Het bureau is gemaakt van duurzaam en stevig hout en de poten zijn van ijzer, dus ja, het woog wel wat, maar niet onoverkomelijk zwaar, zodat zelfs ik met mijn niet zo sterke rug het pakket naar binnen heb gedragen. Ik snap best dat je zulks ook niet de hele dag moet doen, of ze moeten de pensioenleeftijd naar een jaar of 45 bijstellen. Er zat nog een bepaald verrassingselement bij dit bureau, omdat het handgemaakt is en de maker qua verf op intuïtieve Karel Appel-achtige wijze te werk gaat, is elk bureau uniek met eigen kleurschakeringen.

Het was belangrijk in verband met de stoel die ik erbij wilde kopen. Ik had van de week al gezien en bedacht dat het een stoel moest worden met een velours bekleding, dit omdat mijn eettafelstoelen dat ook zijn en er toch binnen de verschillende items in de kamer een soort samenhang moet zijn. Dat was onder meer de reden voor de aankoop van dit bureautje. Mijn fanatisme betreffende het ontvangen van het folderpakket, genoemd in een ander blogje, bleek niet voor niets, want in één van de folders werden precies de stoelen aangeprezen die ik bedoelde. In vier kleuren velours, grijs, petrol-groen, bleek-roze en blauw. Vanzelfsprekend ging in eerste instantie mijn voorkeur uit naar de bleek-roze variant, maar bij het uitpakken van het bureautje ontdekte ik dat het als een vlag op een modderschuit zou staan. De Karel die mijn bureautje had vervaardigd zat duidelijk in zijn groene periode, in verschillende schakeringen. waar onder petrol-groen.

Petrol-groen ging het worden. In de winkel ontdekte ik trouwens dat wat bleek-roze leek in de folder in werkelijkheid Barbiekasteel-roze was, dat is zelfs voor mij een brug te ver. Even op de stoel gezeten en het zat prima. En zo had ik op een doordeweekse vrijdag, vanwege het snelle leveren van het bureautje (woensdagavond besteld) plotseling een heel nieuwe touch in het interieur.