Hoe een goede opvoeding loont

Gisteren had ik 's avonds een afspraak. Aangezien er voor het hele land code rood was afgegeven vanwege het weer, er met klem werd afgeraden om niet naar buiten te gaan als het niet een zaak van leven of dood betrof, had ik de stille hoop dat ik per mail zou horen dat, gezien de weersomstandigheden, de avond niet zou doorgaan. Ook had ik in mijn hoofd verschillende scenario's bedacht om niet te hoeven gaan. De afzeggingsmail kwam niet. De avond ging dus door. En mijn opvoeding speelde mij parten. "Als je iets afspreekt of beloofd, kom je die afspraak of belofte ook na", dus niet gaan was geen optie.

Het was op fietsafstand van mijn huis, maar daarvan kon geen sprake zijn. Dan met de metro en een stukje lopen. Met sneeuwboots, een dikke winterjas en paraplu trotseerde ik de on-Nederlandse blizzard en ging daar waar niemand ooit was gegaan. Dat zag ik aan de ongerepte sneeuw waar ik enkeldiep in wegzonk. De horror. Geen weldenkend mens zou zich vrijwillig in dit weer buiten wagen. Dat dacht ik, maar ik zag op Facebook mensen die ik qua verstandelijke vermogens heel hoog heb zitten zich, zonder enige noodzaak, in de witte hel begeven. Ik zal er nu ook niet meer van opkijken als ze de volgende keer bij windkracht 12 een wandelingetje op het strand gaan maken. Gewoon voor de lol.

Ik heb de tocht ternauwernood overleefd en kwam uitgeput op de plaats van bestemming aan. Gelukkig waren daar meer mensen met de afspraak is afspraak mentaliteit, en een kopje koffie deed me langzaam weer ontdooien. Ik was op een bijeenkomst van Stichting Taalcoaching Capelle waar ik vrijwilligerswerk doe. De reden voor deze bijeenkomst van het bestuur en de taalcoaches was om terug te kijken op het afgelopen jaar en een blik in de toekomst te werpen.

Er waren verschillende sprekers en heel interessant was de presentatie van het Service Learning Project van drie studenten van de Erasmus Universiteit, Ritske van der Heide, Veronica Hildenbrand en Alex Kratcoski. Ik had hen al ontmoet op een andere bijeenkomst en zij hebben zich een aantal maanden intensief bezig gehouden met Taalcoaching Capelle en de organisatie van verschillende kanten bekeken en er een Consultancy Report van gemaakt. De presentatie kwam wat moeizaam op gang omdat de apparatuur in eerst instantie dienst weigerde, maar uiteindelijk lukte het dan toch. Het was mooi en goed om te horen wat zij in hun onderzoek allemaal hebben ontdekt en de verschillende mogelijkheden die er zijn voor Taalcoaching Capelle in de toekomst. Ikzelf vond de 'Taalhuis-constructie' erg aanlokkelijk, maar dat is dan ook meteen de meest lastige vorm, omdat het inhoudt dat verschillende partijen samen moeten werken die nu nog op zichzelf staan. Het was een goed report, want ze hebben er een 8.5 voor gekregen. Ik kreeg van Alex, die een uitwisselingsstudent is en volgende week weer terug gaat naar de Verenigde Staten, zijn Consultancy Report.

Dat het je aan je afspraken houden ook zo z'n vruchten afwerpt bleek toen ik voor mijn tomeloze inzet als taalcoach, ook al doe ik het nog niet zo lang, een zeer goed gevuld decemberpakket mocht ontvangen en een leuk boek. De terugreis was wat minder inspannend omdat de sneeuwstorm was gaan liggen, alleen moest ik nog wel, inmiddels, kuitdiep door sneeuw ploegen.