Sammy Davis Jr.

Een paar jaar geleden heb ik me verdiept in het oeuvre van de legendarische Amerikaanse entertainer Sammy Davis Jr.(1925-1990) en ben zijn muziek gaan verzamelen en heb nu 474 songs van hem. Het sprak dus ook voor zich dat ik samen met vriend Harry de uit het Zweeds vertaalde voorstelling "From Sammy With Love" waarin Stanley Burleson en Freek Bartels hun licht laten schijnen op het leven en werk van deze zanger, acteur, danser, imitator en musicus wilde gaan zien. Uit het Zweeds? Dat lijkt vreemd, maar Sammy was van 1960 tot 1968 getrouwd met de in Zweden geboren actrice May Britt, met wie hij ook samen een dochter heeft. Regisseur Jonna Nordenskiöld heeft deze voorstelling op verzoek van Rennie Miro en Karl Dyall, die de rollen in Zweden hebben gespeeld, geschreven en geregisseerd. Zij heeft ook de Nederlandse versie geregisseerd.

Dat huwelijk deed veel stof opwaaien omdat Sammy en May de eerste beroemdheden waren die openlijk een interraciaal huwelijk sloten. In 31 staten van Amerika was dat in die tijd nog verboden.
In de voorstelling komt duidelijk naar voren dat Sammy zijn hele leven lang tegen discriminatie heeft moeten vechten. Vanaf zijn prilste jeugd, hij begon al met entertainen vanaf zijn 3e jaar, samen met zijn vader. Zijn moeder heeft nooit naar hem omgekeken. In militaire dienst is hij regelmatig in elkaar geslagen door zijn medesoldaten vanwege zijn huidskleur, ook mocht hij wel optreden, maar moest altijd via de achterdeur naar buiten, en bepaalde gelegenheden mocht hij als zwart mens niet bezoeken. Zijn levenslange vriend Frank Sinatra heeft altijd tegen discriminatie van zwarten gestreden, en stuwde Sammy op in de vaart der volkeren. Wereldfaam was uiteindelijk het resultaat.

Al deze aspecten komen in "From Sammy With Love" naar voren. Beurtelings spelen Stanley en Freek Sammy en de ander speelt dan één van de andere belangrijke personen in zijn leven. Het is een wervelende show met live band, die heel organisch en natuurlijk overkomt als ze in gesprek zijn over het leven en werk van Sammy, maar ook, net zoals in de Zweedse versie, over hun eigen leven, en dan blijkt dat ook anno nu nog steeds gediscrimineerd wordt, want waarom mag van de EO, KRO en NCRV de rol van Jezus in "The Passion" best wel gespeeld worden door 'iemand met een kleurtje', maar niet door een openlijk homoseksuele zanger/acteur?

Stanley en Freek spelen, omdat ze dicht bij zichzelf kunnen blijven, heel naturel en hun beider talenten komen hier heel goed uit de verf, want zingen en dansen (ook tappen) dat kunnen ze! Sammy was de belichaming van wat de Amerikaanse entertainment is, lekker vet aangezet en soms voor onze nuchtere begrippen een beetje over de top, het belten van showtunes met veel pathos, ik hou ervan. Voor de liedjes is gekozen uit nummers die bij de verhalen over zijn leven passen. De hits uit zijn nadagen zoals de tune van de tv-serie "Baretta" en het door Sammy zelf verfoeide "The Candy Man" zitten niet in de voorstelling. Maar wel zijn lijflied tegen wil en dank "Mr. Bojangles", door Sammy zelf gezongen met zijn beeltenis prominent in het midden van het toneel.

Tot eind februari is deze voorstelling nog te zien door het hele land. Een aanrader!