Dag 2017

Zo op de laatste dag van het jaar is het een goed moment om eens een blik te werpen op dat jaar. 2017 was nogal een jaar, het overlijden van mijn moeder is een gebeurtenis waar ik nog niet klaar mee ben, de verwerking ervan gaat fragmentarisch en sommige dingen heb ik gewoon geparkeerd om het zo nu en dan in korte flashbacks aan mijn geestesoog voorbij te laten komen, dat werkt voor mij blijkbaar het best. Want ondertussen gaat het leven gewoon verder, en het was mijn moeder die altijd zei: "Met de doden kun je niet leven". En zo is het, maar net zoals mijn vader die 12 jaar geleden is overleden gaat er geen dag voorbij of er flitst wel iets door mijn gedachten waar zij een onderdeel van uitmaken, iets van vroeger, iets wat één van hen ooit gezegd of gedaan heeft. Het zijn vaak dingen waarvan ik niet wist dát ik ze nog wist, maar door een gebeurtenis of situatie nu poppen ze ineens op. En zolang dat gebeurt, zijn ze nog steeds voor een klein stukje bij me, net als wanneer ik over ze droom, dat voelt na het ontwaken alsof ze even op visite zijn geweest.

Natuurlijk zijn er in 2017 ook vele andere leuke en vrolijke momenten geweest. Zo ben ik in juni op uitnodiging van vriend Robert een weekend naar Parijs geweest en heb ik mezelf in augustus een weekendje Londen cadeau gedaan. Daarnaast alle leuke momenten met lieve vrienden, in het theater of de bioscoop, bij elkaar thuis of dagjes weg. Het eindeloos solliciteren wat (nog) niet veel zoden aan de dijk zet, maar dan de verrassing dat ik ben teruggevraagd bij Cappuzzino om er de laatste maanden van het jaar te werken. Ik mag nog steeds columns schrijven en voorlezen in het radioprogramma 'Uit De Kast', welke nu op 4 verschillende radiostations is te beluisteren, en het eind van die verspreiding is nog niet in zicht. Daarnaast blijft Roze Golf ze plaatsten op hun website. Ik heb de stap gezet om naast het schrijven van columns ander vrijwilligerswerk te gaan doen in de vorm van taalcoaching.

Toch weer een verdrietig moment toen de moeder van een dierbare vriend veel te jong in september overleed, waarmee 2017 definitief in onze kring niet zo'n heel goed jaar voor moeders was, maar tegelijkertijd voelde de steun en warmte die we konden geven en die ook ik heb mogen ontvangen in mei van zoveel lieve mensen heel erg troostrijk en verbindend.

2017, een enerverend jaar voor mij persoonlijk, maar ook wereldwijd met een wereld vol terreur die schudt en beeft onder megalomane, licht tot zwaar dictatoriale, soms zelfs door het volk, gekozen leiders, waarvan we uit de recente geschiedenis hadden kunnen leren waar dat toe kan leiden. Maar nee, zelfs in Nederland is gekozen voor rechts met de bijbel waarvan we langzamerhand gaan zien wat dat nu écht gaat betekenen. En ik ben niet verbaasd. Slechts verwonderd hoor en zie ik het met een glimlach aan. Het volk krijgt immers de leiders die het verdient.