Weg met het woord

Het Instituut voor de Nederlandse taal houdt ieder jaar, zo aan het eind, een 'Weg met het woord-verkiezing'. Mensen kunnen dan een woord kiezen waarvan zij vinden dat het een vreselijk woord is. Dit jaar is het woord 'genderneutraal' met 43% van de stemmen gekozen als de nummer 1. Volgens het instituut wordt het woord vanwege de vorm als niet mooi verkozen omdat 'gender' een Engels woord is en 'neutraal' een Nederlands woord. Ik geloof dat niet zo heel erg, omdat je het woord prima op z'n Nederlands kunt uitspreken zoals het er staat en niet op z'n Engels wat dan ongeveer klinkt als 'dzjenderneutraal'.

Ik denk dat de tweede reden die het instituut opvoert meer de doorslag heeft gegeven, namelijk de discussie achter het woord die blijkbaar vele mensen als irritant ervaren, waarschijnlijk omdat ze het niet zo goed begrijpen waaróm die discussie er is. De overdreven hysterische reacties toen Hema besloot om gewoon kinderkleding te verkopen in plaats van jongens- en meisjeskleding spraken voor zich. Er bleken dus talloze ouders te zijn die niet zelf bij machte waren om kleding uit te kiezen die bij hun eigen kind past zonder dat er een labeltje 'boy' of 'girl' in staat. Het zullen je ouders maar zijn.

Maar goed 'genderneutraal' is dus een woord wat voor veel mensen weg mag. Toch heb ik zomaar het idee dat dat niet zal gebeuren. Ik heb eens nagedacht over woorden waarvan ik vind dat ze wel weg mogen. In een oogwenk had ik er vijf, waardoor ik er dan maar van uitga dat die woorden hoog in mijn irritatie zitten.

1. Powervrouw. Het is weer zo'n bevestiging zoekende term van het soort vrouwen die zich eigenlijk schamen een baarmoeder te hebben of zoiets. En waar ik helemaal een beetje van vomeer in mijn mond is als vrouwen elkaar zo noemen. Onlangs zag ik een voorgedrukte felicitatie van de ene vrouw naar de andere met de tekst 'Hé powervrouw! Van harte gefeliciteerd!' Brrrr....
2. Kindje. Een pleonasme wat zich zelfs heeft uitgebreid naar de reclame. Wat is er mis met gewoon je/mijn/ons/jullie kind? Kindje wordt naar mijn idee ingezet om op het gevoel te werken. 'Je doet toch alles voor je kindje' is net iets meer tandglazuur versplinterend dan 'Je doet toch alles voor je kind'. Het gevoel wat het echter bij mij opwekt kan nooit de bedoeling zijn geweest.
3. Geen 9 tot 5 mentaliteit. Waarom niet? Als je jouw bedrijf goed runt, met genoeg gekwalificeerd personeel kan alles gewoon binnen een van te voren gestelde tijdslimiet, bijvoorbeeld van 9 tot 5, gedaan worden. En als je een leuke bedrijfscultuur hebt vindt niemand het erg om een stapje harder te lopen of inderdaad net even wat langer door te gaan, dan hoef je dat niet al af te dwingen in de werving. Men kan er dan namelijk gerust vanuit gaan dat het structureel is en het meestal ook van één kant zal moeten komen. M.a.w. je zal nooit om 5 uur naar huis gaan.
4. Comfortzone. Op zich een heel fijn woord, een plek, situatie of state of mind waarin je je veilig, ontspannen en senang voelt. Maar meestal wordt dit woord gebruikt in combinatie met 'uit'. Je moet úit je comfortzone. Het zijn vaak anderen die dat vinden of van je willen. Fuck off zeg! Laat mij lekker zitten in mijn comfortzone, ik zit er niet voor niks.
5. ......dier. Op de puntjes staat dan een bedrijfstak of iets anders beroeperigs. Zo heb ik ooit eens iemand horen zeggen: "Ik ben een echt retaildier". Doe gewoon man! Zeg dan: "Ik hou erg van mijn werk" Of desnoods "Ik ben een echt(e) retailmens, -man of -vrouw". Als ik iemand de dier-variant hoor zeggen gaat er altijd een rilling over mijn rug en hoor ik niet meer wat er verder gezegd wordt. Ik sluit me fysiek en mentaal meteen af. Weg met deze term!

Deze vijf borrelden meteen in mijn hoofd op, en dat vond ik wel weer genoeg. Heb er verder ook niet meer moeite voor gedaan. Onze taal vind ik over het algemeen juist heel prachtig en mooi, met leenwoorden en al, hoewel ik zelf natuurlijk altijd een wat archaïsche manier van taalgebruik zal blijven houden.