Ontheemd

Ik ben een laagopgeleide blanke man van middelbare leeftijd. Ik vind dat prima, maar eerder bleek dat ik niet mocht spreken van 'middelbare leeftijd', ondanks dat het wel zo is. Mensen van middelbare leeftijd willen niet gecategoriseerd worden als mensen van middelbare leeftijd. Velen zien zichzelf als een soort oudere jongere begreep ik. Nou goed, dan ben ik een laagopgeleide blanke oudere jongere. Ook prima. Ik voel me er niet anders door.

Maar ook dat schijnt nu niet meer te kunnen. Ik ben niet blank, ik ben sinds kort wit. O. Nou ook goed, als anderen daar gelukkig van worden ben ik een laagopgeleide witte oudere jongere. Maar sinds deze week begrijp ik dat ik me door de term 'laagopgeleid' gediscrimineerd zou moeten voelen, ook al is het de waarheid. Ik wist dat niet. Maar in deze tijd van spijkers op laag water zoeken is er altijd wel een reden om je op je tenen getrapt te voelen. Ik wil, zo hoor ik, nu aangeduid worden als 'praktisch opgeleide'. Maar dat wil ik helemaal niet, want ik ben niet praktisch, ik kan niks. Ik kan niet metselen, timmeren, behangen en kreeg bij het vervangen van een stopcontact een schok. Ik weet net genoeg van koken af dat ik niet omkom, kan autorijden, maar inparkeren kan ik niet goed, zelfs niet toen ik een Smart had. En meerjarige planten op mijn lanai houden het niet langer dan één seizoen vol.

Dus een praktisch opgeleide witte oudere jongere, nee zo voel ik me niet. Ik wil gewoon middelbaar zijn, blank en laag opgeleid. Als het al aangeduid moet worden wat ik ben, is dat eerder autodidactisch. Maar waarom moeten mensen in hokjes passen? Ik snap dat dát de reden is om de spot nu ineens op laag- en hoog opgeleid te laten schijnen "Weg met het hokjesdenken!" roept Marianne Zwagerman met overslaande stem. Om vervolgens diezelfde hokjes nu een andere naam te geven niet laag- en hoog opgeleid, maar praktisch- en theoretisch opgeleid. Net zoals allochtonen nu Nederlanders met een migratieachtergrond genoemd worden. Zelfde hokjes, andere benaming. Het is symbolisch. Los je hiermee het verschil in maatschappelijke waardering, want dat is waar het over gaat, op?

Ik ben heel blij met mensen die dingen kunnen die ik niet kan of het nou een timmermens is of een advocaat, ze zijn van evenveel waarde. En het timmermens is blij als hij/zij kan worden bijgestaan door een advocaat als er een geschil is met de werkgever, terwijl de advocaat weer ongelooflijk dankbaar is voor het werk wat het timmermens in zijn/haar tweede huis verricht. De één is dus praktisch opgeleid en de ander theoretisch. Maar zelf hoor ik bij geen van beiden. Typisch gevalletje tussen wal en schip. Ontheemd, dat is zoals ik me nu voel. Kon en mocht ik nog maar een laagopgeleide blanke man van middelbare leeftijd zijn, wat waren dat een heerlijke duidelijke tijden.