Old friends

Hey, old friend

What d'ya say, old friend?

Are you okay, old friend?

Are we, are we unique?

Time goes by

Everything else keeps changing

You and I, we can

Continue next week

But us, old friend

What's to discuss, old friend?

Here's to us, who's like us?

Damn few

Anke en ik gaan terug tot begin jaren tachtig, waar we elkaar leerden kennen op het werk. Een hechte vriendschap ontstond we deden veel met z'n tweeën of samen met andere vrienden uit die tijd, we logeerden bij elkaar, hebben zelfs ook op dansles gezeten. Dierbare en leuke herinneringen, maar het leven gaat z'n gang, liefdes komen, liefdes gaan, er wordt getrouwd, naar andere steden verhuisd en langzaam breng je minder tijd door met elkaar en verlies je elkaar uit het oog, maar nooit uit het hart. 

Door de wonderen van het internet wordt het contact weer hersteld en was het weer eens tijd om elkaar te gaan zien. Gisteren ben ik afgereisd naar mijn geboortestad Den Haag waar Anke al sinds begin deze eeuw woont met haar man Edwin. Bij het uitlopen van het station voel ik me altijd even verklempt, er komen veel herinneringen en emoties tegelijk binnen: mijn Den Haag. Wandelend over de Herengracht, de Korte Poten, het Plein en de Lange Poten (Ik weet, het klinkt als een Harrie Jekkers lied) komen zoveel dingen terug, vooral welke zaken er vroeger zaten. Qua winkelaanbod is het er in Den Haag niet beter op geworden, zeker als je de ooit zo geweldige Spuistraat in loopt. Maar goed, ik had op weg naar Anke een missie, ik wilde graag de dubbel-cd hebben met het kleine doch wonderschone oeuvre van Harrie's Klein Orkest, daar had ik al naar gezocht, en natuurlijk hier in Den Haag vond ik 'm. 

Ik moest door de Torenstraat om op de Noordwal te komen waar zij resideren. Ze wonen in een geweldig leuke woning midden in de Haagse binnenstad, bless their little hearts! Wat heerlijk om Anke weer te zien en het voelde of we elkaar vorige week nog hadden gesproken, we pikten de draad gewoon weer op, er was natuurlijk wel heel wat te vertellen. Inmiddels kwam Edwin thuis, nog voordat wij op pad waren gegaan, want wij hadden het doel om op de begraafplaats St. Petrus Banden het graf van Robert Long te bezoeken om daarna naar Scheveningen te gaan, maar eerst wilden we lunchen.

Op de fiets op weg naar het Anna Paulownaplein, een oase in de drukke binnenstad, waar een mens heerlijk kan lunchen op het terras bij 'Room'. Daarna naar St. Petrus Banden, een prachtige begraafplaats waar we in de kapel een kaarsje hebben gebrand voor hen die het nodig hebben, het graf van Robert Long bezocht, waarbij mij opviel dat op zijn steen niet zijn echte naam stond, maar zijn artiestennaam. Mooie andere graven en stenen gezien waarvan er één me is bijgebleven. De geboortedatum en sterfdatum van een man stond op een steen, daaronder de naam van zijn vrouw met enkel de geboortedatum. Het idee van 'dan staat het er maar vast en hoeven we alleen de sterfdatum er nog maar in te laten graveren, moeder'. Vervolgens op de fiets naar Scheveningen

Heerlijk, zeewind! wandelen langs de strandtentjes en op de Pier lekker wat gedronken met een zacht briesje voor de verkoeling en het zicht op mensen die met ware doodsverachting zich vanaf het hoogste punt van de Pier aan een zipline boven het water naar het begin van de Pier storten. Er is geen geld genoeg in de wereld om mij dat te laten doen. Op ons gemak via de boulevard weer naar de fietsen gelopen en naar huis gefietst om daar Edwin weer te treffen en met elkaar, na even wat gedronken te hebben, naar de binnenstad te gaan en bij 'Pazze E Pizze' te dineren. Dat was een geweldig leuke ervaring we kregen tien verschillende stukken pizza in drieën verdeeld zodat we heel veel verschillende smaken konden proeven. Een feest! Heerlijk buiten op het terras, een wijntje erbij en een lekker toetje na. Een fantastisch einde van een ongelooflijk leuke dag. 

1995

2019