maandag 17 september 2012

BA-er

Sinds een paar jaar kan ik mezelf een BA-er noemen, een 'Bewust Alleenstaande'. Omdat de maatschappij het min of meer afdwingt, heb ik me in het verleden als vanzelfsprekend in een relatie gestort, maar ik ben er geen mens voor. Sinds mijn jeugd heb ik al een, waarschijnlijk bovenmatige, behoefte aan privacy. Ik ben graag op mezelf en kan me uitstekend vermaken. Daarnaast heb ik een aantal hele toffe vrienden en vriendinnen met wie ik leuke dingen onderneem.

Omdat zoals gezegd het maatschappelijk nog steeds niet écht wordt aanvaard dat je er voor kiest om als single door het leven te gaan, heeft het tot een paar jaar geleden geduurd voor ik er zelf voor de volle 100% aan kon toegeven, hoewel ik onderbewust wel al wist dat ik het als BA-er leuker heb dan in een relatie. Gaandeweg merkte ik dat het voor mij de manier is om mijn leven te leiden.
Ook de opmerking van een vriend die zei dat ik zonder relatie een leuker mens ben dan met, deed me beseffen dat hij gelijk had.

In een relatie cijfer ik mezelf te veel weg en dat is nooit goed, ik heb daarnaast altijd partners getroffen die dat wel makkelijk vonden i.p.v. dat op te merken om er vervolgens iets positiefs mee te doen. De subtiele signalen van mij werden niet opgepikt en dan ben ik er na verloop van tijd wel klaar mee en kies dan uiteindelijk tóch voor mezelf.

Sinds mijn besluit om BA-er te zijn, kijk ik ook heel anders om me heen naar de zogenaamd 'gelukkige' stellen. Werkend in een winkel zie je uitgebluste echtparen die duidelijk helemaal klaar zijn met elkaar, niets meer aan zichzelf doen qua uiterlijk en snauwen tegen hun kinderen en elkaar.
Maar ook dichterbij om me heen heb ik meer stellen uit elkaar zien gaan, dan bij elkaar zien komen.
Er zijn nog steeds paren waarvan ik vind dat ze het heel leuk hebben samen, en waarvan ik denk dat het zó zou moeten, maar die zijn op één hand te tellen. Ook het nemen van kinderen doet menig relatie geen goed.

Meelijwekkender vind ik de mensen die volgens zichzelf niet alleen kunnen zijn. Die hebben 'iemand' nodig zeggen ze, wie die 'iemand' is weten ze niet, het maakt ze denk ik niet uit, in godsnaam 'iemand'. In deze tijd wordt er dan middels diverse datingsites digitaal naar een eventuele partner gezocht, iets wat ik in het verleden ook wel gedaan heb, maar er op tijd achter kwam dat dat zó niet iets voor mij is. De verhalen en ervaringen van mensen die er wel mee bezig zijn bewijzen dat nog steeds voor mij.

En buiten dit alles vind ik het op een bepaalde leeftijd ook esthetisch niet meer verantwoord, dat heb ik altijd al gevonden ook toen ik jonger was. Gelukkig is die visie met de jaren niet verschoven en vind ik dat nog steeds, niets vind ik erger dan oude(re) mensen met plooikoppen en uitgezakte lijven die nog aan de man/vrouw willen en zich dan gaan aanstellen om indruk te maken. Please, enough already! Je tijd is geweest, wat Patricia Paay daar ook over zegt.

Maar ik heb makkelijk praten, ik heb uiteindelijk bewust gekozen voor het BA-erschap, waarvan voor mij het enige nadeel is dat het leven als single duurder is dan als duo, maar kun je een prijskaartje hangen aan vrijheid?

1 opmerking: