Jottem!

Omdat wij vorig jaar 'Winkel van het jaar' geworden zijn vond men dat er voor ons iets bijzonders moest gebeuren om dit heugelijke feit te vieren. En nu, een jaar later, zal het volgende week dan zover zijn. De directie en collega's van het hoofdkantoor zullen onze plaatsen innemen in de winkel en wij gaan naar Duinrell, ja, het kinderattractie park.

Ik ben niet zo'n buiten-werktijd-met-collega's-mens, dus in eerste instantie voelde ik niet de behoefte om mee te gaan, maar om als één van de weinige, of zelfs de enige, te gaan werken in een pand vol met mensen die er voor het eerst komen werken en dan van jou gaan verwachten dat jij álles weet, was ook niet echt een aantrekkelijke optie, dus ik ben een gek mens en ga dus gewoon mee.

Geen idee wat we daar moeten, want zoals gezegd het is een kinderpark, en op alle foto's die ik op het wereld wijde web zie staan ook alleen blije kinderen. Nu lag er van de week plots een activiteitenprogramma op de tafels waar we aan mee zouden kunnen doen:

• Een speurtocht met kompas, opdrachten en boogschieten.
• Een spectaculair parcours door bomen op een hoogte van 7 meter, met als afsluiting een tyrolien.
• Behendigheid op 50 centimeter. Wie komt zonder de grond te raken boven op de heuvel.
• Op de tokkelbaan aan een katrol met hoge snelheid naar beneden suizen.
• Het welbekende Tikibad

Mensen die mij kennen durven hun hand er voor in het vuur te steken dat ik aan geen van deze waarschijnlijk heel boeiende activiteiten mee zal doen.  Het is hoog, hard, met water, over de kop, achterstevoren en ik zag helmen op hoofden. Aangezien de meeste van ons tussen de 40 en de schijndood zijn, zullen de activiteiten geen gretig aftrek vinden onder de collega's.
Ik vind de schoolreisjesachtige rit in een gehuurde bus vanaf het werk naar Duinrell al attractie genoeg.