Bicycle race

Sinds ik de term 'bloosloos' gehoord heb vallen mij heel veel dingen op waarop het van toepassing is, van frauderende topmanagers tot dagelijkse onbeschoftheden van de medemens. Vorige week kwam het nieuws tot mij dat de fiets van neefje Tyron was gestolen bij z'n school. Nou had ie, ondanks dat zijn ouders het nog zo gezegd hadden, de fiets niet op slot gezet. Hij leerde dus op een harde manier dit nooit weer te doen, en mijn eerste reactie was dan ook: "Ja, als je 'm niet op slot zet kun je zoiets verwachten"

Zo ver is het dus al gekomen dat je al verwacht dat anderen aan je spullen zitten en ze zich zelfs toe eigenen, gewoon omdat het kan. Met je handen van andermans eigendommen afblijven is niet meer de gangbare norm, kan het nog blooslozer? Jawel....

Gisteren zag Tyron's moeder, nicht Leonie, een jongetje fietsen op wat zij direct herkende als de fiets van haar zoon. Hij kwam dichterbij en ze zag wat specifieke kenmerken van de fiets en zei tegen het ventje dat ie moest stoppen, wat ie ook deed. "Die is van mijn zoon" zei Leonie, "Nee hoor" antwoordde het kereltje, 'die is van mij". Het cijferslot zat nog om het zadel en Leonie draaide de code en voilá het slot ging open.
"Je mag 'm hebben, hoor" zei de jongen. Hebben, haar eigen fiets.

Het joch had 'm gekregen van een vriend van zijn vader. Ik ben niet zo op de hoogte over hoe het er nu in gezinnen met kinderen aan toe gaat, maar in mijn jeugd, ergens in de vorige eeuw, was het krijgen van een fiets nogal een gebeurtenis. Die kreeg je op je verjaardag of een andere hoogtijdag, en van je ouders die er voor gespaard hadden en zeker niet van een vriend van je vader, maar goed ik ben in sommige dingen niet helemaal met m'n tijd meegegaan, dus misschien is zulks nu wel gebruikelijk.

Met haar eigen fiets, de boodschappentassen en de hervonden fiets van Tyron sleepte ze huiswaarts, in de euforie vergeten de politie in te lichten. Ik denk zo dat Tyron nooit meer vergeet zijn fiets op slot te zetten.