Wings of dreams (and love)

Gelukkig kon ik ondanks mijn rugpijn tóch naar de voorstelling van Jeans "Wings Of Dreams". Het was bij de buren in het Isala Theater in Capelle, dus hoefde ik niet ver. Vorig jaar heb ik Jeans voor het eerst in het theater gezien en vriend Harry en ik zeiden meteen: 'volgend jaar weer!'

Het was werkelijk weer een wervelende show van 8, en met de band mee 12, top talenten. Een aantal kende ik nog van vorig jaar dus was het een fijn weerzien. Stuk voor stuk hebben ze heel wat in hun mars, Na de klassieke opening van Marije van Sonsbeek barstte een show los die zich uitstrekte van André van Duin's "Balletjes van de koningin" tot stukken van Bruce Springsteen, Meat Loaf, Carpenters en Robbie Williams. Ieder groepslid heeft zijn of haar momenten van glorie om vervolgens weer in het ensemble op te gaan als een collega in de spotlights staat.

Na de pauze vond ik het persiflage gedeelte erg leuk, Pussycat was hilarisch en de songfestivalact van Loreen was geweldig. Maar ook heel mooie momenten, het door Benny Hölzken prachtig gezongen "Geen Kind Meer" van Karin Bloemen. Ieder heeft zijn of haar eigen kwaliteiten, het geweldige dansen van Leon de Graaf, de power van de kleine Tibisay Mercera, die in Capelle blijkt te wonen waar we later op verrassende wijze achter kwamen. Zonder de andere kanjers te kort te willen doen, moet ik zeggen dat ik onder de indruk ben van Nigel Brown die er vorig jaar ook bij was, de soul, de humor, die geweldige stem, het entertainment, ik bedoel om van het één op het andere moment naadloos van een Three Degree naar Kamahl's "Elephant Song" te transformeren is toch geweldig.
Daarnaast wordt er heel duidelijk gezongen ook (nu voel ik me net Willem Nijholt) als het een Nederlands lied is, en dat is wel eens anders.

Bijna aan het einde van de voorstelling kwam het 'love' gedeelte van mijn blogtitel aan bod. Plots verscheen er een jongeman op het toneel met een bos bloemen, zeven mensen weken uit naar achter en alleen Tibisay bleef enigszins verschrikt staan. Het was haar vriend die met microfoon in de hand haar de bloemen gaf, een gedicht voordroeg en haar, met ring, ten huwelijk vroeg. Hoe bijzonder is dat om daar getuige van te mogen zijn! Ze woont dus in Capelle en ik zal de volgende keer eens opletten bij het boodschappen doen.

Nodeloos te melden dat we wederom tegen elkaar hebben gezegd dat we volgend jaar er weer bij zijn!

Tibisay Mercera