Hallo 2018

Na een geweldig leuke silvesteravond in het mondaine Alphen aan den Rijn samen met Rick en Chris bij Harry thuis, voor wie het de eerste Silvester was in in zijn eigen woning sinds hij er ergens in de vorige eeuw is komen wonen, ligt het nieuwe jaar 2018 maagdelijk voor ons. Als de twee voorgaande jaren mij iets hebben geleerd, is het dat het leven je soms een lel om de oren geeft en het onverwachte ineens waarheid blijkt. Dat heeft me de laatste tijd er toe gebracht niet verder dan één week vooruit te kijken. Het geeft zoveel rust. Ik plan indien gewenst of noodzakelijk wel zaken in verderop in het jaar, en onthou dat ook wel vagelijk, maar kom het pas weer tegen als het een week ervoor is.

Voor nu is 2018 voor mij nog een jaar zonder veel grootse plannen. Ik zie wel wat het gaat brengen. Enige zekerheid is dat ik doorga met solliciteren en dat ergens in oktober de WW stopt en ik, indien ik nog geen werkgever bereid heb gevonden mij in dienst te nemen, van uitkeringsgerechtigde bijstandsgerechtigde word. Dat klinkt in mijn geval erger dan het is. Daar mijn werkgever nooit zo heel goed betaalde en de 70% van het laatst verdiende loon welke ik nu mag ontvangen niet heel veel meer is dan een bijstandsuitkering, blijft alles financieel na genoeg gelijk, en ik heb al geleerd hoe daar mee om te gaan. Gelukkig ben ik geen veeleisend mensch en met weinig tevreden.

Zaak is alleen dat ik me dan tot de gemeente moet wenden en de hele operette welke ik heb doorlopen bij het UWV daar weer opnieuw begint, maar zoals gezegd dat is pas in oktober. Nu ik de laatste maanden weer heb mogen meemaken hoe het is om te werken, is mij er alles aan gelegen om een leuke betrekking te vinden. En het onverwachte wat nu 2 jaar op rij niet heel erg plezierig was zou in 2018 wat mij betreft nu wel eens een léuke onverwachte wending mogen zijn. Ik blijf een onverbeterlijke optimist. Gelukkig maar.