Een dokter met een bril

Karin Bloemen weet zich te omringen met de meest begenadigde tekstschrijvers, waaronder Jan Boerstoel die ook dit lied voor haar schreef op muziek van Marnix Busstra

Een Dokter Met Een Bril

Je wordt geboren en onmiddellijk geslagen

Wat voor je bestwil heet, maar wel tegen je wil

Dus komt als eerste om je over te beklagen

een witte jas in beeld: een dokter met een bril

En dan kun jij er tegenaan

Je eerste huilbui net gehad

Je eerste dorst, je eerste duim

En voor de eerste keer in 't bad

De dagen gaan in ganzenmars

Naar weken, maanden enzovoort

Je eerste lachje, papa's trots

Het 'mama' van je eerste woord

Je eerste stapjes en de hele kamer klappen

Je eerste fietsje en nu moet je ook gaan trappen

Je blijft maar bezig met ontdekken en met leren

En daardoor komen er steeds nieuwe keren

Je eerste schooldag, alles vreemd

Maar van die tranen wist je al

Je eerste les, je eerste toets

Je eerste wals, je eerste bal

Je eerste zoen, je eerste lief

Tot je misschien de ware vindt

Je eerste trouwdag of zoiets

Je eerste huis, je eerste kind

Maar gaandeweg valt er steeds minder te beginnen

Dus is er ook voor jou verandering op til

De laatste keren gaan het van de eerste winnen

Dikwijls op voorschrift van een dokter met een bril

Je allerlaatste sigaret 

Gaat ongenadig op in rook

Je doet je surfplank van de hand

Je tangoschoenen trouwens ook

Je geeft het kinderzitje weg

Je rokken worden minder kort

En al na gipsvlucht nummer vier

Stop je spontaan met wintersport

Vrienden gaan dood

Hoewel je tot het laatst blijft hopen

Je hebt geen zin om nog een nieuwe tent te kopen

Je durft je niet meer in de sauna te vertonen

Je jongste kind wil ook al op zichzelf gaan wonen

Je laatste werkdag met allicht

Een laatste woordje van je baas

Je maakt een laatste grote reis

En daarna, jammer maar helaas

Je gaat de kamers nog eens door

Voor je je laatste huis verlaat

De laatste nacht van je bestaan

Je allerlaatste uur dat slaat

Rondom je sterfbed die paar liefsten van je leven

Zacht pratend maar ze vallen telkens even stil

Als iemand zich, om je iets tegen de pijn te geven,

Over je heen buigt, vaak een dokter met een bril

Totdat je tijd gekomen is

Dan hoeft het allemaal niet meer

Je laatste adem en ziedaar....

Toch nog iets voor de eerste keer

© Jan Boerstoel, Marnix Busstra, Karin Bloemen