Nou, het heeft doorgezet, hoor. Ik ben wat ziekig, niet dat ik ijlend van de koorts op bed lig, maar hoesten, snotteren, koortsig en een algeheel gevoel van lusteloosheid heeft zich van mij meester gemaakt. Ik laveer dan tussen 'het is wat het is' en het onuitstaanbaar vinden. En ik weet ook wel dat het eerste het beste is, maar ziek(ig) zijn is niet iets voor mij. Ik kan me ook de tijd niet heugen.
Ik zou gisteren naar Tante gaan, maar om nu naar en oude dame te gaan terwijl de bacillen om me heen zweven leek me geen goed plan, daarnaast is het voor mezelf ook geen pretje om de best wel flinke reis te maken en 'op visite' te zitten terwijl ik het liefst wil hangen en liggen.
Die ui naast mijn bed, de tip van Chris, is ervoor om makkelijker te kunnen ademen en om de neusholtes tijdens de slaap vrij te houden. De scherpe uiengeur ruik ik toch niet en ik heb redelijk geslapen, om vier uur wel wakker geweest en er even uit geweest maar weer terug gegaan en ingedommeld. Verder heel rustig aan gedaan en wat medicijnen ingenomen. Dat moet het even zijn voor nu.
Gelukkig hoef ik pas donderdag weer op het werk te verschijnen, dus ik ga ervan uit dat ik dan weer gewoon de oude ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten