Sport

"Everyday in action. Always satisfaction, with me in action , in action , in action"

Dizzy Man's Band, 1976

Ik heb niets met sport, nooit gehad ook, niet om te kijken en ook niet om het te doen. Op school was de gymles voor mij een gruwel, niet in de laatste plaats omdat ik nergens goed in was. Ik was het die altijd als laatste werd gekozen, hoewel gekozen het wat rooskleurig voorstelt, ik was de laatste die overbleef, en verviel dan onder luid afkeurende uitroepen tot het team dat zichzelf direct met een achterstand geconfronteerd zag nog voor er was gespeeld. Één keer in mijn gymcarrière heb ik een doelpunt gemaakt met basketballen waarna een groot gejuich opsteeg, ook bij de tegenstanders en de gymleraar zelve. 

Dat waren dan de teamsporten, maar ook bokkie springen, touwen klimmen, de coopertest, ringen en al die andere verschrikkelijke dingen ik bakte er werkelijk niks van. Ik vond het ook een dom gedoe dat gedraaf, geklauter en geklim. Op de middelbare school ben ik er wel een paar keer onderuit gekomen door te doen of ik wat aan mijn voet had of zo. En dachten ze iedereen te plezieren om in de winter te gaan schaatsen, was ook dat niet aan mij besteed, want dat kon en kan ik niet, ik zag er het nut niet van in om in de kou op het ijs te gaan staan. Ik heb het wel geprobeerd ooit, maar na drie keer vallen besloot ik dat het niets voor mij was. 

Sport kijken vind ik ook niks aan, als heel Nederland voor de TV zit in oranje versierde huizen met oranje hoedjes en toeters, doe ik iets voor mezelf of ga met een mede onverschillige naar de bioscoop. Ik heb in heel mijn 50 jarig bestaan nog geen WK, EK of weet ik wat voor K gezien. Ik kijk met verbijstering wat het met mensen kan doen, maar er wordt plezier aan beleefd, en ook al snap ik er niks van, is dat alleen maar leuk natuurlijk.

En toch heb ik zo'n 23 jaar wel aan sport gedaan, fitness. Dat kwam door mijn eerste verloofde, die vond mij dan wel leuk, maar vond tegelijkertijd ook een heleboel mis met me, waaronder mijn niet getrainde lichaam. Nu zou ik dan vriendelijk zeggen dat er dan beter naar een andere verloofde uitgekeken kon worden, maar toen was ik vrij kneedbaar en dus ging ik naar de sportschool, en ik vond het ook wel leuk, of nou ja leuk, het was een sport die je solitair kunt doen en je ziet vrij snel resultaat, en dat werkt enigszins verslavend. Ik geloof dat er door al dat gegooi met ijzer er ook het stofje endorfine vrijkomt wat een moe maar voldaan gevoel geeft. Lang nadat verloofde uit beeld verdwenen was heb ik nog door gefitnest, de laatste jaren meteen na mijn werk zodat ik pas na achten thuis was, maar ik was het gewend.

En toen opeens had ik er geen zin meer in, ik deed het op de automatische piloot, mijn lichaam vond het daardoor ook wel best, en er gebeurde vrij weinig meer, ik werd alleen dikker. Ik hakte de knoop door, ik stopte met sporten en omdat er een soort van verslaving mee gemoeid was had ik, naast dat ik achter mijn beslissing stond, er ook een schuldgevoel over. En nu vind ik het wel jammer dat niets meer aan 23 jaar sporten herinnert, het is alsof ik nooit iets gedaan heb. Een sportschooleigenaar bij wie ik heb gesport en die ik vorig jaar tegenkwam zei, nadat hij eerst had geconstateerd dat ik 'een dikke kop' had, dat als ik weer zou beginnen ik wel een voorsprong zou hebben om weer snel resultaat te krijgen. 

Maar ik begin niet, ik moet er nu niet meer aan denken dat ik weer drie of vier per week aan die gewichten moet hangen. Mocht ik onverhoopt zonder baan komen te zitten is het een ander verhaal, dan heb ik tijd genoeg en dan zou ik misschien over te halen zijn. Ik vind het ook wel passen als werkloze in een trainingsbroek over straat naar de sportschool, zo lekker stereotiep, nog een tattootje er bij en het beeld klopt helemaal. 

Bijzonder is wel dat sinds ik ben gestopt, om mij heen mensen van zo richting mijn leeftijd plotseling in actie komen op sportgebied en fanatiek ook! Ik heb daar groot respect voor, en beweging is alleen maar goed natuurlijk, ik juich ze vanuit volledige apathie van harte toe!

Maart 1989, kijk al dat ijzer es!