Zij is de baas

Vriend Harry en ik zitten qua theatervoorstellingen in een wat drukke periode. Gisteravond zijn we naar de voorstelling "Zij Is de Baas" gegaan, met Bastiaan Ragas, Anne-Marie Jung en Lieneke le Roux. We zaten er niet meteen in, het was toneel, maar er werd ook in gezongen en er was bij tijd en wijle ook publieksparticipatie, ook heel kort richtte meneer Ragas zich later in de voorstelling nog even tot mij, maar in het begin had hij een dialoog met de zaal, en dat werkt niet zo heel erg aan het begin. De zaal is nog wat stroefjes, zodat het wat ongemakkelijk was allemaal. Los van elkaar dachten Harry en ik dat we dit niet uit konden gaan zitten.

Maar gaandeweg met de komst van Anne-Marie, kwam er wat meer lijn in het geheel en de scenes met de gerenommeerde Lieneke waren geweldig, ook de dialogen waren actueel, scherp en zo nu en dan gedurfd. Een zin als "Al gooi je jou naakt op dat plein in Keulen, er zal niemand aan komen" vind ik hilarisch. Het verhaal gaat over de driehoeksverhouding tussen man, vrouw (Bastiaan en Anne-Marie) en minnares (Lieneke) die (ik verklap niet hoe) ook een rol speelt in het leven van de vrouw. Het hoogtepunt van de voorstelling was de confrontatie tussen de dames.

Voormalig tieneridool (vooral in Duitsland) Bastiaan is geen briljant acteur (hóe vaak kun je je verspreken?), hij speelt een wat uitvergrote versie van zichzelf, maar zingen kan ie dan weer wel. Lieneke is gewoon een grande dame in alle opzichten en Anne-Marie heb ik ooit voor het eerst gezien in het ensemble van "Foxtrot", en in wat rollen op TV, en nu ik haar in deze rol zag vanaf rij 1 heb ik met verbijstering zitten kijken hoeveel ze weg heeft in haar mimiek, manier van kijken en reageren van vriendin Talitha, dat was me nooit eerder opgevallen, nu had deze rol ook wat raakvlakken qua werk en temperament, maar ik vond het heel bijzonder.