2009, is alweer tien jaar geleden, wat kan er in tien jaar tijd veel veranderden en wat is er veel gebeurd. Geen weldenkend mens had toen kunnen vermoeden dat iemand als Donald Trump president van de Verenigde Staten zou kunnen worden, bij de naam Brexit hadden we gedacht aan een nieuw soort griepmedicijn. Dat politiek leider van de SGP, Kees van der Staaij, een ‘minder-minder homo’s’ verklaring zou ondertekenen had tien jaar geleden ook makkelijk gekund, want hij en zijn fundamentalistische achterban houden er nu eenmaal middeleeuwse opvattingen op na en die zullen de komende tien, wat zeg ik, vijftig jaar ook niet veranderen. Tien jaar geleden hadden we koningin Beatrix, waren David Bowie, George Michael en Sandra Reemer nog onder ons en betaalden we gewoon nog met de gulden. Oké dat laatste is natuurlijk niet waar, het was even om te kijken of u wel oplet.
Ook als we in ons persoonlijk leven terugkijken is er in tien jaar tijd heel wat gebeurd. Mijn moeder is overleden, ik heb leuke lieve mensen leren kennen terwijl anderen hun eigen weg weer gingen vervolgen. Ik ben na vierentwintig jaar een paar jaar gestopt met sporten, en heb dat vervolgens weer opgepakt. Ik ben begonnen met het schrijven van een dagelijkse blog, met op de teller op dit moment 2841 blogs, wat weer heeft uitgemond in de tweewekelijkse column voor ‘Uit De Kast’ van Radio Capelle, welke ook gepubliceerd wordt op de website van onze vrienden van Roze Golf. En ook ben ik na 35 jaar werkzaam te zijn geweest bij een groot bedrijf als boekhandelaar wegens een faillissement zonder werk gekomen, ben een periode werkloos geweest, heb tussendoor tijdelijk- en vrijwilligerswerk gedaan, en heb sinds oktober een partiële baan tot in ieder geval mei met kans op verlenging. Dit alles en nog veel meer in slechts tien jaar tijd.
Toen ik in februari 2016 zonder werk kwam ging er een onbekende wereld voor me open. Ik had altijd gewerkt en betrad nu het glibberige pad van de werkloosheid. Als vijftigplusser sta je met zo’n dertig nul achter, maar daar had het UWV iets op gevonden. Ik kreeg met mede vijftigers een cursus solliciteren aangeboden, waarbij tijdens de eerste bijeenkomst de cursusleidster middels een powerpoint presentatie een hele waslijst aan voordelen liet zien die wij als oudere menschen hadden ten opzichte van de jongeren. Het antwoord op mijn vraag waarom dan de hele gang niet vol stond met werkgevers die zich verdrongen om ons in dienst te mogen nemen moest ze echter schuldig blijven. Wat voor mij nieuw was, was dat je als werkzoekende dan wel werknemer jezelf heel erg in de picture moet zetten, daar waar je vroeger gewoon je werk deed waarvoor je was ingehuurd en daarop werd beoordeeld, moet je jezelf nu profileren in een bilateraal overleg of door middel van een ‘elevator-pitch’, bovendien dien je te netwerken. Er was weer een powerpoint die liet zien dat de meeste banen werden gevonden door netwerken. Ik geloof dat het percentage 70/30 was ten opzichte van zichtbare vacatures.
Netwerken en mezelf ophemelen, in beide ben ik niet goed. Noem het gerust een gebrek van mijn kant maar als er mensen om me heen zijn die zichzelf tot het middelpunt bombarderen, blijf ik in plaats van de strijd aan te gaan liever aan de zijkant staan en gun hen de aandacht die ze willen. Netwerkborrels, ik heb het geprobeerd, maar in grote groepen ben ik niet zo in m’n element. Hoe meer mensen, hoe onzichtbaarder ik word, ik sla dicht en word één met de muur waar ik voorsta of de stoel waar ik op zit. Ik ben naar netwerkbijeenkomsten geweest van het UWV, en ook naar Mankracht Rotterdam, een, zoals ze het zelf noemen, homonetwerkborrel. Van beiden ben ik vroegtijdig enigszins naar adem happend weggegaan, omdat te veel mensen bij elkaar verlammend op me werkt. En ja, dat ligt aan mij, want in kleine gezelschappen kan ik me prima handhaven en ben ik mijn bruisende licht ironische relativerende zelf, maar dat valt weg zodra het voor mijn gevoel te druk wordt en de alfa mensen het overnemen.
Mankracht Rotterdam is natuurlijk wel een erg leuk initiatief en bestaat deze maand precies tien jaar. Het richt zich op homomannen in de regio Rotterdam om maandelijks, de derde donderdag in de maand, te netwerken, maar ook om gewoon met bekenden bij te praten en te borrelen. Vast onderdeel is een gast die wordt geïnterviewd, van politici en zakenmannen tot tv-persoonlijkheden en kunstenaars. Naast de maandelijkse borrel worden er ook een aantal activiteiten georganiseerd, zoals een barbecue in de zomer, een kerstdiner en culturele uitjes. Het is vanaf dag één erg succesvol gebleken en een gat in de markt. Misschien een idee voor andere regio’s in het land om zoiets op te gaan zetten. Want dat het voor mij persoonlijk te massaal is doet natuurlijk niets af aan het feit dat zovele anderen er plezier aan beleven en er naast gezellig borrelen aan het netwerken kunnen slaan. Ik feliciteer ze dan ook hartelijk met dit tweede lustrum en ik zou zeggen op naar de volgende tien jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten