zondag 20 oktober 2019

Na zijn dood

Samen met 'Jouw Ogen' en 'San Lorenzo' kan ik dit nummer van Robert Long niet met droge ogen aanhoren. Hij weet zo precies in alle drie de nummers gevoelens te benoemen die voor mij heel herkenbaar dan wel invoelbaar zijn.

Na Zijn Dood 

Ze is hem kwijt, voor altijd kwijt
Na zoveel jaar van tederheid
Na al die jaren samen delen
Samen geven
En niets is meer zoals daarvoor
Al draait de wereld rustig door
Maar het heeft niets te maken
Met het echte leven

Ze kijkt naar buiten waar een nieuwe lente wenkt
Ze hoort de vogels vrolijk fluiten en ze denkt
Als je voor mij zingt, vogel, kan je beter stoppen
Het klinkt toch allemaal als over en voorbij
Ik hoor je liedje en ik zie de voorjaarsknoppen
Ik ruik de lente wel, maar het werkt niet meer voor mij
Je weet niet half hoe wij van jou konden genieten
Het venster open voor de eerste prille zon
En we vertelden ieder jaar dezelfde onzin aan elkaar
Hoe mooi het was en dat het leven weer begon

Het ging te snel, te onverwacht
Zoals een dief komt in de nacht
Ze merkte niets
Ze kan het nog niet goed verkroppen
Hij kneep er zomaar tussenuit
Zonder misbaar, zonder geluid
Een hart van goud
Dat niet meer verder wilde kloppen

Er hangt een zweem van hyacinten in de lucht
Zinloze geuren denkt ze treurig en ze zucht
Als je voor mij bloeit, hyacint, ach doe maar niet dan
Verspilde moeite, want je sterft straks toch weer af
Daar krijg ik enkel nog meer heimwee en verdriet van
Ik zie nog steeds al die boeketten op het graf
Je hebt geen flauw idee hoe wij van jou genoten
Als je in bloei stond, roze, wit of donkerblauw
Elk voorjaar bracht hij jullie mee
Gaf me een zoen en zei dan: hé
Die zijn voor jou, omdat ik zoveel van je hou

Maar ja, toch gaat het leven door
Al weet ze nu nog niet waarvoor
Omdat ie zoveel leegte
Achter heeft gelaten
En als ze huilend in hun bed ligt
Is het af en toe soms net
Of ze zijn stem hoort
Of ie met haar zit te praten

Zo overtuigend, zo indringend en zo echt
Dat ze zou zweren dat hij werkelijk heeft gezegd
Als je om mij huilt, lieve schat, moet je dat niet doen
Het heeft geen zin, dus droog je tranen liefste, kom
Het lost niets op, je moet jezelf toch geen verdriet doen
'K was graag gebleven, maar mijn tijd was blijkbaar om
Je zou van nu af aan voor twee moeten genieten
Voor mij erbij, kijk maar eens aan, geloof dat nou
'K wil dat je doorleeft en geniet
Van alles wat het leven biedt
En als het ophoudt, schat, dan wacht ik hier op jou

© Robert Long


Geen opmerkingen:

Een reactie posten