Mama is boos!

Voor mij geeft deze mondiale pandemie duidelijk aan waarom ik over het algemeen niet zo heel erg dol ben op mensen, tegelijkertijd zie ik een ander gedeelte van diezelfde mensheid zoveel tot tranen toe ontroerende initiatieven ontwikkelen om anderen in deze verwarrende tijd te helpen en te ondersteunen. Gelukkig maar, er is altijd een balans, het is nooit zwart/wit, het is altijd yin en yang. Moeder Natuur is er heel goed in om die balans te bewaren. 

Voor Moeder Natuur zijn al haar kinderen haar even lief, voor haar is een grasspriet, een boterbloem of een eekhoorn van eenzelfde waarde en net zo belangrijk als een paard, een walvis of een mens. Moeder is liefdevol, geduldig en vergevingsgezind en tegelijkertijd moet ze soms moeilijke keuzes maken om als geheel te verbeteren of om met de meeste van haar kinderen te overleven. Er is altijd in ieder gezin een tegendraads moeilijk en onhandelbaar kind. Voor Moeder is dat de mens. Ze heeft door de eeuwen heen wat afgetobd met dat stuk vervelia. Maar zoals alle moeders, schikte Moeder wat in ten gunste van haar moeilijkste kind.

Moeder heeft het getolereerd dat de mens veel van haar andere kinderen en zelfs ook zichzelf ongelooflijk veel pijn en leed heeft aangedaan, het greep haar aan, maar als moeders iets hebben geleerd is het dat ze beter zwijgen, zo ook Moeder Natuur. Ze waarschuwde wel, liet haar teleurstelling of toorn blijken, maar de mens, arrogant en eigengereid als ie is, zuchtte, steunde, en klaagde wat, maar ging gewoon op de ingeslagen weg verder. Maar nu is de tijd gekomen dat Moeder het zat is. Mama is boos! 

Dat vervelende kind mens is nu echt te ver gegaan. De door haar zo zorgvuldig in stand gehouden balans wordt door die ellendelingen volledig verstoord. De klimaatveranderingen met alle gevolgen van dien, overstromingen en bosbranden, het is Moeder's manier om te laten weten dat het haar menens is, maar een groot gedeelte van de mensheid hoont het weg in plaats van in te zien dat ze Moeder en al het andere wat leeft aan het vernietigen zijn. Dan maar de harde middelen om de mens te laten ervaren dat ze helemaal niet zo superieur zijn zoals ze zelf denken. Moeder is nog altijd de baas, en dat laat ze nu, met pijn in haar hart, weten. 

Tegelijkertijd terwijl ze haar kracht laat zien, toont ze ook meteen haar vergevingsgezinde kant, doordat door haar actie de mens gedwongen is pas op de plaats te maken, laat Moeder zien dat wonderen nog altijd bestaan en zwemmen er dolfijnen en andere vissen in het plotselinge helderblauwe water van Venetië, is boven China voor het eerst sinds decennia de luchtvervuiling gedaald en ook de luchtkwaliteit in ons land is significant verbeterd. Moeder toont hiermee dat haar geduld op is, maar ook dat het nog niet te laat is, zoals moeders sinds het begin der tijden wil ook Moeder Natuur het beste voor haar kinderen, ál haar kinderen, maar schroomt zij niet om als het echt niet anders kan om dat ene kind ten gunste van al haar andere kinderen en zichzelf uit te bannen, niet voor even, maar voor altijd. Moeder laat ons nu nog de keus.