Veranderingen en au!

Jawel hoor, ik sport nog steeds. U hoort mij daar nooit over omdat daar niet zoveel over te vertellen valt. Je sport of je sport niet, dat is het. Het is een activiteit, iets wat je doet, ik zou niet weten wat ik er over zou moeten schrijven wat voor u als lezer interessant zou kunnen zijn. Toch is er sinds vorig jaar veel veranderd op de sportschool, en veranderingen, ik hou daar niet zo van.

De sportschool heeft een andere eigenaar gekregen, en het spreekwoord zegt het al: nieuwe bezems vegen schoon. Met een argwanend streepmondje heb ik alle drukte die dat met zich mee bracht gade geslagen. De vloer is aangepast en is in het donkerste zwart gerestyled. Er is een hele nieuwe etage gemaakt, er zijn nieuwe, kleinere, lockers gekomen in de kleedkamers met een vrij omslachtig sleuteltjessysteem. Maar goed, ik ben niemand als ik me niet aan veranderingen, hoewel niet van harte, aanpas. En ik moet zeggen het is, op dat sleuteltjesprotocol na, prima. Ook het feit dat de cardio-apparatuur op de nieuwe etage staat, waar het eigenlijk het warmste is, heb ik me mee verzoend.

Vorige week werd met veel geestdrift aangekondigd dat alle fitnessapparatuur vervangen ging worden. Nou was dat wat er stond ook best wel op leeftijd, maar toch kwam het streepmondje weer terug, want dat gaat dan betekenen dat ik weer moet gaan uitzoeken welke apparaten ik wil gaan gebruiken en hoe ze werken, en kan ik alles wat ik wil doen dan nog wel doen. Gisteren was het dan zover dat ik de vernieuwde fitnessruimte binnenstapte en even dacht dat ik in de horrorkamer van Beëlzebub was beland. Onze vorige apparaten waren vrolijk blauw met chroom, nu is alles zwart met grijs, samen met de zwarte vloer ziet het er niet heel aanlokkelijk uit. En dan kijk ik er na een paar minuten wel doorheen omdat ik het ken, maar nieuwe aspirant leden worden er eerder door afgeschrikt dan aangemoedigd, en ik kan me zo voorstellen als er zoveel wordt geïnvesteerd in het aanpassen en verbouwen dat men nieuwe leden wil werven.

Er zijn veel meer apparaten dan voorheen, van het gerenommeerde merk Tecnhnogym, en voor zover ik kan beoordelen kan ik bijna alles wat ik voorheen deed nog steeds doen, zij het net op een andere manier. En gelukkig zijn er ook nu weer losse dumbells. Maar dat ik nog wel aan alles moet wennen werd gisteren op een zeer pijnlijke, harde manier duidelijk. Ik wilde biceps trainen, en daar was voorheen een apparaat voor, in de nieuwe situatie is er een bankje waarop je met een losse halter met gewichten de oefening moet doen. Ik dacht dat het zwaar zou zijn, dus met alle kracht die ik in me had maakte ik de beweging. Het bleek minder zwaar dan ik vermoedde want met een enorme knal kwam de halter met gewichten tegen mijn voorhoofd aan. Ja mensen, ik heb mezelf met een halter in mijn gezicht gestompt. Het is nogal aangekomen, er moest een ijszakje op worden gelegd en ik heb nu het voorhoofd van een Klingon.

Ik weet niet wat het universum me wil zeggen, vrijdag ben ik op weg naar mijn werk binnen vijf minuten twee keer met fiets en al omgevallen en nu dit weer. O ja, en vandaag, zo werd me meegedeeld terwijl ik met het ijszakje op mijn hoofd zat, komt net zo'n apparaat voor biceps als in de oude situatie. Ik heb het ook niet makkelijk.

Au!