Wie?

Voorop verteld: met veel plezier ga ik naar mijn werk, ik heb leuke collega's en de werkzaamheden zijn plezierig. Maar nu met het coronavirus en alles wat we er over horen en zelf meemaken ging ik ervan uit dat de winkel de deuren voor bepaalde tijd zou gaan sluiten. Zeker omdat o.a. rechtbanken, theaters, bioscopen en bibliotheken de deur tijdelijk op slot doen, alle horeca dicht is, bij tv programma's geen publiek meer aanwezig mag zijn en er zeer pijnlijke maatregelen worden genomen bij het aanwezig kunnen en mogen zijn bij uitvaarten, kon ik me niet voorstellen dat een budget kleding- en schoenenwinkel in belangrijkheid de voorgaande voorbeelden zou overstijgen.

Echter moet men in het leven het onverwachte verwachten, dus vooralsnog zijn we open. Zelf ga ik op dit moment de deur niet uit en blijf binnen, heb afspraken die stonden met dierbare vrienden afgezegd om die op een later tijdstip opnieuw te maken. Maar ik diende mij gisteren wel te melden op mijn werk. Gelukkig kan ik op de fiets, met het openbaar vervoer reis ik vanzelfsprekend nu ook niet. Ik vroeg me wel zeer oprecht af: wie zijn de mensen die in de huidige situatie komen winkelen? Ik had voor mezelf wel een idee, en ik had, zo bleek gisteren, het volledig bij het rechte eind.

Allereerst zijn het de bejaarden tot hoogbejaarden, de mensen, zeg maar, die premier Rutte in zijn speech heeft aangeduid als kwetsbare groep waarvoor jongere mensen zich moeten laten besmetten met het virus om zo groepsimmuniteit op te kunnen bouwen voor een beschermende muur om hen heen. Die groep, waarbij de kinderen en kleinkinderen beter even niet langs kunnen gaan, komt wel winkelen.

Daarnaast zijn er de ouders met kinderen, die ouders die met veel misbaar uit hebben geroepen dat hun kinderen op school zoveel gevaar lopen op besmetting, lopen, nu de scholen dan zijn gesloten, met de vruchten van hun schoot winkel in en winkel uit. Soms wel drie of vier kinderen en u weet hoe meer kinderen het gezin telt hoe groter de kans is dat ze helemaal nergens voor zijn ingeënt en dus zeer vatbaar zijn.

En als derde groep zijn de mensen met een afstand tot de maatschappij te herkennen. Zij die totaal geen weet hebben van wat er om hen heen gebeurd, het zijn dezelfde mensen die in totale verbazing zijn als blijkt dat er op 24 december, kerstavond, geen koopavond blijkt te zijn. Tot die groep behoren ook de mensen die dat hele corona nog gewoon een griepje vinden wat binnen een paar dagen of hooguit twee weken over is, die gewoon publiekelijk snotteren en hoesten zonder te beseffen dat het niet om hen gaat maar om anderen die zij zouden kunnen besmetten, de zogenaamde alleen-op-de-wereld-mensen.

Ik heb het met een mengeling van verbijstering en vermaak aangezien, en nee, druk was het niet, er zijn gelukkig veel meer verstandige mensen die de situatie wel serieus nemen en hun plan trekken zonder te panikeren. Het bedrijf maakt zich wel op voor een op handen zijnde door de overheid verordonneerde tijdelijke sluiting, want alle leveringen zijn reeds stopgezet, er is een werktijdverkorting aangevraagd en geplande acties gaan niet door.

Nu de overheid merkt dat een aanzienlijk deel van de bevolking zichzelf niet kan regulieren in deze, en dat het nu juist die kwetsbare groep is, zal een lockdown zoals in de ons omringende landen uiteindelijk toch ons lot zijn. De dat-beslissen-we-uiteindelijk-altijd-zelf-nog--wel-houding waar de Nederlanders zo prat op gaan ontploft dan in ons gezicht.