Atypical

Sinds enige tijd volg ik de Netflix-serie 'Atypical'. Vanaf 2017 zijn er drie seizoenen van verschenen en het vierde en laatste seizoen zal volgend jaar te zien zijn. Het gaat over Samuel (Sam) Gardner een 18 jarige jongen met autisme. De serie balanceert heel goed op de lijn door met humor naar Sam en zijn familie en vrienden te kijken, zonder hem belachelijk te maken. De schrijver (Robia Rashid) en de acteur die Sam speelt (Keir Gilchrist) zijn daar zeer gebrand op. En toch is Sam een jongen om wie je kunt lachen omdat hij onbedoeld, heel grappig is. Hij ziet de zaken gewoon zoals ze zijn. Hij heeft een permanente ietwat zorgelijke uitdrukking op zijn gezicht, maar wordt tevens uitgedaagd door met name zijn zusje Casey (Brigette Lundy-Paine) en zijn hilarische beste vriend Zahid (Nik Dodani) om buiten zijn afgebakende wereld te treden.

Of het zorgwekkend is of niet, maar er zijn wel wat zaken aan Sam die ik herken. Onder andere gewoon 'nee' zeggen bijvoorbeeld zonder een hele uitleg te hoeven geven waarom. 'Nee' is een vrij duidelijk antwoord toch. Zo kan hij ook enkel reageren met 'Oh', en verder niet, hij neemt het zojuist vertelde dan voor kennisgeving aan. Zoals meer autisten heeft hij ook een obsessie en zijn geval is dat alles wat met Antarctica te maken heeft en vooral pinguïns. Ik vind Sam een hartverwarmend karakter wiens naïviteit pijnlijk aandoenlijk is, zeker als zijn goedgelovigheid door anderen wordt misbruikt. Maar gelukkig heeft hij in zijn omgeving genoeg mensen die weten hoe met hem om te gaan, op de eerste plaats zijn ouders Elsa en Doug (Jennifer Jason Leigh en Michael Rapaport) en zijn zusje die hem wel plaagt maar pal voor hem staat als het nodig is, zijn vriend en collega in de winkel waar hij een bijbaantje heeft, Zahid, en zijn baas Bob (Jeff Rosenthal). Waarmee in de serie wordt aangegeven dat met een beetje inspanning en begrip mensen die net even anders zijn gewoon op hun niveau kunnen meedraaien in de maatschappij.

Ik ben nu al een heel eind in seizoen drie en kijk uit naar het laatste vierde seizoen. Dan is het over en dat is ook goed, een coming of age-serie kan niet eeuwig doorgaan, op een gegeven moment is de age wel bereikt. Ik beveel u deze serie van harte aan.

Sam en Zahid.

Sam en zijn zusje Casey. 

Om deze scène heb ik echt tranen gelachen. In de winkel waar ze werken zegt
Zahid tegen Sam ''Kijk, daar staat een leuk meisje, lach gewoon even naar haar"

Acteur Keir Gilchrist en schrijver Robia Rashid.