Het Lichaam

Ik was bezig om weer voorzichtig aan te beginnen op de sportschool toen de medesporter met Het Lichaam binnenkwam. De medesporter met Het Lichaam is een guy next door type bij wie van kruin tot kleine teen alles precies is zoals het moet zijn in de juiste verhoudingen met net dat beetje nerdiness om hem menselijk te houden in plaats van gezonden door God. Hoewel, ik heb, gezien zijn taille, het sterke vermoeden dat hij niet alle organen bezit die een normaal mens heeft. Daarnaast is de medesporter met Het Lichaam een erg aimabel mens met altijd een praatje, zo ook nu.

Voor de hand liggend natuurlijk over het feit dat we nu na zo'n maand of vier weer met enige nieuwe regels kunnen sporten. Ik informeerde naar zijn woonsituatie die was voor de gedwongen vier maanden pauze al nijpend omdat de woning waarin hij woonde zou worden gesloopt en er naarstig naar iets anders gezocht moest worden. Zijn studie en mijn werk werden besproken en we gingen weer verder met waar we voor kwamen: sporten.

Zelf ondersteun ik de laatste tijd met mijn rechterarm het tijdelijke vetschort wat is ontstaan vanwege de vier maanden die ik als bankaardappel heb doorgebracht om mijn rug waaraan dit extra gewicht hangt te ontzien. Maar met een schuin oog zag ik dat de biceps, pardon, De Biceps van de medesporter gewoon nog hun gebruikelijke omvang hadden. Ik vroeg hem casual en enigszins hoopvol of hij gebruik had gemaakt van de buitenactiviteiten die de sportschool tijdens de lockdown-light had georganiseerd. Hij antwoordde ontkennend en deelde mee dat hij enkel wat meer was gaan joggen en voegde daar met enige teleurstelling in zijn stem aan toe dat hij nu na die vier maanden best wel lichter was geworden.

Lichter. Bent u daar nog? Een mens zou voor minder zijn vetschort optillen, naar huis gaan en het verder voor gezien houden. En nee, ik sluit mijn ogen er niet voor dat de medesporter met Het Lichaam iets meer dan dertig jaar jonger is dan ik, en zodoende qua energie en vetverbranding e.d. in een heel andere fase zit. Het zou pas verontrustend zijn als ik me als middelbare man daar mee zou meten, bezoek aan een psycholoog zou dan raadzaam zijn. Maar tussen vier maanden als bankaardappel doorbrengen omdat het uitsterven van de mensheid langzaam een aanvang heeft genomen en als een malle door blijven sporten op wat voor manier dan ook vanwege ingebeelde onsterfelijkheid zit een middenweg.

De medesporter met Het Lichaam heeft wel een idee in mijn hoofd geplant. Bij de volgende lockdown-light na de tweede piek en een eventuele sportschoolsluiting zal ik mijn aversie tegen buiten sporten proberen opzij te zetten en, o gruwel, het buiten joggen tijdelijk oppakken in plaats van het totale niets, hoe verleidelijk dat ook is. Een mens is nooit te oud voor voortschrijdend inzicht.

Nee, dit is niet de medesporter, meer om u een
vrij accuraat beeld te geven.