Stairs

Vriend Remco deelde me van de week mee dat bar/dancing Stairs in Den Haag te koop staat. Deze mededeling wierp me terug in de tijd, de tijd dat Stairs 'the place to be' was. Als onzeker jongmens zette ik daar mijn eerste stappen in het uitgaansleven. Wij stonden altijd aan de kant van het kleine dansvloertje om meteen de dansvloer te kunnen betreden als er een favoriete hit werd gedraaid. Plots herinnerde ik me ook weer de korte amourette die ik heb gehad met de destijds dienstdoende barman Eric. Dit klinkt goedkoper en ordinairder dan het was, het stelde eigenlijk niet zo heel veel voor. Ik was bleuer dan bleu maar zag er in die tijd, met de blik van nu kijkend, spannender uit dan ik in werkelijkheid was. Daar kwam Eric na een paar weekjes ook achter en dus was dat wat nog niet eens begonnen was al vrij snel weer voorbij.

Maar Stairs bleven we frequenteren tot twee uur 's-nachts als het sluitingstijd was, dan gingen we door naar Aquarius of Strass tot in de kleine uurtjes. Het was ook in Stairs waar ik op 16 juli 1988 voor de laatste keer Richard heb ontmoet niet wetend welke trieste wending zijn leven zou nemen een paar jaar later. Hij komt nog regelmatig in mijn gedachten en nu met de verkoop van Stairs komt dit moment van 32 jaar geleden me weer helder voor de geest.

En ook 27 september 1997 was een belangrijke datum voor mij waar Stairs mee te maken heeft. Het was die nacht dat we om twee uur Stairs verlieten om naar Strass te gaan toen ik iemand met een Italiaans accent hoorde vragen: "Where is the Strass-bar?" Ik antwoordde dat wij daar heen gingen en dat zij mee konden lopen. 'Zij' waren Gaetano en Robert twee mannen met wie ik tot op de dag van vandaag een continentoverschrijdende vriendschap heb. Destijds werkten ze aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, maar vertrokken na enkele jaren terug naar Canada, waar Gaetano nog steeds woont en werkt in Toronto, maar Robert is sinds enkele jaren woonachtig en werkzaam in Manchester in het Verenigd Koninkrijk. Beiden hebben inmiddels hun significante andere ontmoet en zijn daarmee getrouwd.

Zo maar drie gebeurtenissen in mijn leven waar Stairs mee te maken heeft gehad. Wat hebben we er veel plezier beleefd. Ik meen dat de zaak van ene John was, die inmiddels de leeftijd van 107 moet zijn gepasseerd, hij baatte Stairs uit en woonde erboven. Waarom de naam Stairs? Vanwege de wenteltrap in de zaak die naar de retirade leidde. Op de foto's zie ik dat er in de zaak sinds de late jaren negentig helemaal niets is veranderd. Geen barkruk is vervangen, de indeling is nog exact als toen, maar het toont wel erg troosteloos zo in het volle licht zonder publiek. In mijn gedachten zie ik het weer afgeladen staan met de beautiful people van die dagen en hoor de hits van toen. Ach ja, 'those were the days my friend, we thought they'd never end'.

Mocht u interesse hebben in het pand met bovenhuis, hier is de link naar Funda: Stairs, Nieuwe Schoolstraat, Den Haag.

Foto: Bert Jansen ©