Scène in een boekhandel

Zoals u wellicht weet heb ik in een boekhandel gewerkt van een groot warenhuis. Zo'n 35 jaar, faillissement maakte daar een einde aan. Er zijn sommige klanten en/of gebeurtenissen die me zijn bijgebleven omdat ze indruk hebben gemaakt, zoals die mevrouw die een invulboek voor vaders zocht, waar vader in kon vullen hoe zijn jeugd en leven was. Het was voor een vader van nog geen veertig die zijn kinderen niet zou zien opgroeien vanwege een terminale ziekte. Maar hij wilde op deze manier toch iets achterlaten voor zijn kinderen. Krijg er nog tranen van in mijn ogen. Deze volgende gebeurtenis heeft ook plaatsgevonden in een boekhandel vorige maand en is opgetekend door een klant aldaar.

Bij de boekhandel was een meneer in een scootmobiel, hij vroeg aan de kassamedewerker of hij een verjaardagskaart voor hem kon pakken, en ook of ie 'm meteen kon schrijven, want de handen van de man in de scootmobiel deden het niet meer.

De kaart werd geschreven door de kassamedewerker, in uitvoerig overleg met een uitgebreide toelichting over de gelukkige ontvanger van de kaart. Een dame van bijna zeventig die duidelijk diep in het hart zat van de man.

Het slotstuk van het overleg:
"Ik wil graag zeggen dat ik hoop dat we samen oud worden."
"Misschien iets als 'op je verjaardag zullen we proosten en vieren dat we samen oud worden' lijkt u dat goed?"
De man lichtte op, "Ja, ja dat lijkt me uitstekend."
"Goed dan moeten we nu nog een goeie afsluiting bedenken."
"Ah ja, dat wordt dan: 'Met een dikke kus, Jos".
De man in de scootmobiel twijfelt, "Of weet u een betere?"
"Dit lijkt me een hele mooie afsluiting, en een hele mooie kaart zo."
De man glundert en gaat vol vertrouwen akkoord,
"Oké dan, sluiten we af met: 'Met een dikke kus, Jos".
De kaart wordt overgedragen en de man in de scootmobiel sjeest vrolijk de boekhandel uit.