Johnny Flynn

 Ina van Faassen zong het al in 1969 tijdens de show waarin ze samen met Wim Sonneveld speelde:

'Zo hoort het ook, zo hoort het ook

Verliefdheid is voor jonge mensen

Een oud're mens houdt z'n fatsoen

Want anders krijgt ie klappen

Net goed

Dan moet ie 't maar niet doen'

Zoals bekend heb ik jaren geleden al besloten om als bewust alleenstaande door het leven te gaan, nadat ik, volgens de nu nog steeds geldende sociaal maatschappelijke normen, verliefdheden heb gekend, verloofdes en zelfs heb samengewoond. Een begrip als hoogsensitiviteit werd pas in 1996 geïntroduceerd, maar verklaarde voor mij heel veel, zelfs teruggaand tot aan mijn kleutertijd en bleek begin jaren tachtig al te zijn herkend bij me, alleen werd er destijds een andere naam aan gegeven. 

Het is naar alle waarschijnlijkheid één van de redenen dat ik graag alleen ben, grote groepen mijd en meer tijd nodig heb om van gezamenlijke acties zoals visites en dagjes uit maar ook van werk bij te komen. Dit alles vanwege de prikkels die dat geeft. Sinds ik weet dat ik hoogsensitief ben kan ik er goed mee omgaan en is het begrijpelijk waarom ik me altijd anders dan anderen heb gevoeld. Het altijd 'aan' staan kan ik nu soms zelfs bewust afsluiten, maar het 'opzuigen' van andermans emoties, sfeer of onderlinge spanningen in een gezelschap komen steevast keihard binnen. 

Achteraf logisch dat de energie die amants en verloofdes mij kostten, om het nog maar niet te hebben over de twee keer dat ik heb samengewoond, voor mij niet te handelen waren. Nu ben ik gelukkig op een leeftijd waarover Ina zong, het is, het zelfgekozen ba'er-schap buiten beschouwing gelaten, niet langer esthetisch verantwoord om nog in de liefde te vallen. Word je samen oud is het een ander verhaal, maar op deze leeftijd met een rolletje hier en een vouwtje daar is het voor niemand prettig. Voor de goede orde, dat geldt voor mij, anderen kunnen dat heel anders ervaren. Bij mij op de galerij zijn buurman en buurvrouw die naast elkaar wonen voor elkaar gevallen op rijpe leeftijd. Niks mis mee, maar als er klappen vallen zoals bezongen door Ina, dan ook niet zeuren natuurlijk.

Dit alles neemt niet weg dat ik nog steeds ogen in mijn hoofd heb en vitamientjes voor de ogen neem ik gewoon tot me. Zo zag ik vorig jaar de film 'Emma' in de bioscoop met in de rol van George Knightley de acteur Johnny Flynn. Vitamientjes voor de ogen, die ogen, die lach, die lippen, nou ja, the whole package. Dus toen ik aan het kijken was op Netflix voor een leuke serie stuitte ik op de Britse sitcom 'Lovesick' waarin Johnny de hoofdrol speelt als Dylan en wat onbeholpen jongen die vaak onbewust van de ene in de andere relatie valt, een hopeloze romanticus is en er steevast meer van verwacht dan wat het eigenlijk is. Een leuke serie, niet alleen omdat Johnny er in zit.

Naast acteur is hij ook muzikant, zanger en liedjesschrijver en heeft verschillende albums gemaakt als ook muziek geschreven voor films, series en theaterproducties. Al deze talenten bij elkaar hebben ervoor gezorgd dat Johnny de rol speelt van David Bowie in de te verwachten film 'Stardust'. Bij het googelen kwam ik er achter dat zijn eerste filmrol die van de Rotterdamse Dolf Vega was in 'Kruistocht In Spijkerbroek' naar het boek van Thea Beckman, die, vanwege het hoge budget, geheel in het Engels is opgenomen, zodat deze in een groter afzetgebied kon worden uitgebracht zonder dat een vertaling uit het Nederlands nodig was. 

Johnny Flynn, onthoud die naam, en zijn gezicht natuurlijk. En ja, Johnny is sinds 2011 getrouwd met Beatrice Minns en ze hebben drie kinderen. Dat is ook the story of my life. 

Johnny Flynn

In 'Emma'

In 'Lovesick'