Toen ik onderstaande foto zag vroeg ik me ineens af: wordt er nog wel ingehaakt in Nederland? Wie haakt er nog in? Het is een stukje cultuur wat is verdwenen volgens mij, maar ik heb daar niemand over gehoord die met het schuim op de mond zich er tegen heeft verzet, zoals men heden ten dage denkt te moeten doen als er iets waarvan men meent dat het tot de Nederlandse cultuur hoort enigszins verandert, niet eens helemaal verdwijnt.
Maar goed inhaken dus, men deed dit op verjaardagen en partijen bij daarvoor geschikte muziek, meestal Nederlandstalige 'meezingers', van het kaliber 🎵Ik zou zo graag een borreltje lusten, holadiéé holadióó....,waarbij men onder het inhaken en meedeinen luidkeels meezong.
Cultuur wat is verdwenen, wat als zand door onze vingers is geglipt, of is het gewoon verandering, andere interesses en invulling? Ik vermoed het laatste. Op oude zwart-wit foto's zie ik mijn ouders in hun jongere jaren op feestjes waar men diverse spelletjes speelt. Gezien de mensen op de foto's moet het een feestje van het werk van mijn vader zijn ergens in de jaren zestig. Er worden ballonnen geblazen door o.a. mijn moeder in het midden en op de tweede foto is er nog een activiteit daar staat mijn moeder ook op met mijn vader op de rug gefotografeerd, wat er daar plaatsvindt heeft mijn moeder wel eens verteld, maar dat ben ik vergeten en ik kan het haar niet meer vragen. De mensen hebben allemaal veel plezier en het blijft een heerlijk tijdsbeeld, maar vervlogen, net als het inhaken en meedeinen. Maar ja, de veleta danst men ook niet meer.
 |
| 🎵Ik zou zo graag een borreltje lusten, holadiéé, holadióó.... |
 |
| Mama in het midden is aan de winnende hand, mijn vader (met sigaret in de hand) kijkt geamuseerd toe. |
 |
| Het lijkt of mijn ouders dansen, maar het was een spel van het één of ander. De twee heren links van hen zijn ook met iets hilarisch bezig. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten