Hoe anders was dat vroeger. In de jaren van mijn jeugd ging je naar de platenzaak of in een warenhuis naar de discobar om aldaar singles en lp's te kopen die je desgewenst ook kon beluisteren aan de toonbank waar een rijtje op douchekoppen gelijkende hoofdtelefoons stonden. 'Mag ik deze beluisteren?' vroeg je aan de verkoper m/v, die dan vervolgens de plaat opzocht, deze op de pick-up legde en de naald erop liet zakken. Van snippets was geen sprake, je diende hele nummers te beluisteren, waardoor het nog een vrij tijdrovende aangelegenheid was. Maar je wist niet beter.
Tot in het cd tijdperk ging dat door, hoewel het toen makkelijker was om even door te klikken naar een ander nummer door de verkoper. Tijdens mijn laatste jaren bij V&D bestierde ik de boeken- en entertainmentafdeling. Entertainment ja, cd's en dvd's, dus discobar of platenafdeling dekte de lading niet meer. De mogelijkheid om te beluisteren middels hoofdtelefoon was er niet meer. Wel was er een audiosetje waardoor ik fijn de muziek kon draaien die ik leuk vond, tevens was er de door mijzelf bedachte gouden regel dat als er een artiest het tijdelijke met het eeuwige had verwisselt muziek van deze persoon als eerbetoon werd gedraaid. Ook waren er bijzondere ontmoetingen vanwege de muziek. Toen ik eens een cd had opstaan van Liesbeth List, kwam er een heel klein Indisch dametje op me af en zei: 'Dit is Liesbeth List, ja?' Ik bevestigde. 'Ik ken haar, weet u, uit het kamp, daar was ze met haar moeder. Ze heet geen Liesbeth hoor, maar Elly, het was zo'n lief meisje'. Het mensje bleef een tijdje vergenoegd staan luisteren. En ik zag dat frêle vrouwtje die al de verschrikkingen uit het kamp had doorstaan, maar toch met liefde terugdacht aan Liesbeth (Elly) en haar moeder die ze daar had ontmoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten