zaterdag 3 oktober 2020

Potus & Flotus

Het Amerikaans-Sloveense komische duo Potus & Flotus hebben het coronavirus opgelopen. Het eerste wat in mij opkwam was dat we nog steeds op karma kunnen vertrouwen. Donald Potus heeft, niet gehinderd door enige kennis van zaken, het virus o.a. als 'fake news' (zijn stopwoordje annex stokpaardje) bestempeld, het een griepje genoemd en ondanks de 200.000 doden door het virus in de Verenigde Staten gezegd dat het allemaal onder controle is. Daarnaast blijkt Melania Flotus dus een écht mens en niet helemaal uit plastic opgetrokken, vond ik ook een openbaring.

Mijn tweede gedachte was meteen dat het goed mogelijk is dat het een leugen is, dit omdat bijna alles wat Donald zegt bezijden de waarheid is. Het is wel heel toevallig dat het nu gebeurd, na de afgang van het debat met Joe Biden, waar we twee hoogbejaarde mopperende Statler en Waldorf-achtige oude van dagen zagen, die malkander niet lieten uitspreken en waar Donald vooral liet zien hoe een president zich niet hoort te gedragen. Nu hij dus corona heeft zullen de debatten die nog zouden plaatsvinden geen doorgang kunnen vinden, zodat hij zich daar in ieder geval niet nog meer in de nesten kan werken. Dat komt voor hem wel heel goed uit. Daarnaast kan hij, mocht hij de verliezende partij zijn bij de verkiezingen, uitroepen dat het komt vanwege zijn ziekte net in de campagnetijd. De waarheid is voor Donald niet iets wat onomstotelijk is, hij is erg van de 'alternative facts', lees: zijn waarheid. 

Een soepel bruggetje is het niet, maar coronagerelateerd wel, gisteren heb ik voor het eerst op mijn werk met een mondkapje op gewerkt. Acht uur lang. Een mondkapje. Ben ik het ermee eens? Ja. Is het prettig? Nee. In eerste instantie ga ik licht hyperventilerend ademen en moet ik heel geconcentreerd tegen mezelf zeggen dat ik er gewoon door kan ademen, iedereen kan dat, dus ik ook. Op een gegeven moment lukt dat, maar dan nog voel ik me als een hond met zo'n plastic beschermkraag, het is zo onnatuurlijk. Ik voel het ook de hele dag zitten. Ik moet mijn leesbrilletje op een bepaalde manier opzetten anders beslaat deze, dan zie ik nog minder dan zonder bril. Maar nogmaals, ik snap het, ik begrijp het en ik vind het ook een belangrijk signaal, zelfs al helpt het maar een heel klein beetje, zoals velen beweren. In tijden als deze met een ongrijpbaar virus waar nog steeds niet helemaal een vinger achter te krijgen is zijn juist ook kleine beetjes van belang. En waar ik voor vreesde, dat mensen er iets van zouden gaan vinden en dat ook ventileren, is (nog) niet voorgekomen. 

In tegenstelling tot het duo Potus en Flotus heeft deze Komijvikakime* het coronavirus van begin af aan serieus genomen, niet dat het virus zich daar iets van aantrekt, maar toch.

*komijvikakime (Koning op mijn vierkante kilometer)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten