Eén van mijn meest dierbare blogjes is een heel persoonlijke. Als ik het weer eens lees komt alles me zo weer voor de geest. Ik heb het één keer voor een select publiek voorgedragen toen net bekend was gemaakt dat ik columnist zou worden bij het programma 'Uit De Kast' van Radio Capelle. Ik zie het als een klein monumentje voor Richard.
maandag 13 juni 2016
Dagboekfragment 8 september 1984:
Met uitgaan een leuke jongen ontmoet: Richard
Plotseling vraag ik me af of je me zou herkennen. Een belachelijke veronderstelling, maar de tijd tussen onze eerste ontmoeting en nu is langer dan hoe oud we toen waren, vandaar dat die gedachte in me opkwam.
Dagboekfragment 16 september 1984
Ik ben met Rob, Nico, Huub, André, Chris, Mano én Richard naar de kermis geweest. Richard en ik maakte ons los van de groep en gingen samen verder de kermis op.
Weet je nog, het was de verjaardag van Rob en het is dan altijd kermis in Den Haag op het Malieveld. We gingen het loop-spokenhuis in. Jij was 2 jaar ouder dan ik en wat ondeugender. In zo'n smal gangetje sloot je me in en we gingen zoenen. Ik vónd het spannend! Ik was nog niet veel, nou ja, zeg maar niks gewend.
Dagboekfragment 19 september 1984
Aankomende zondag ga ik misschien naar hem toe. Ik geloof dat ik verliefd ben. Vrijdagavond moet ik hem bellen dan weet hij of zijn ouders het goed vinden dat ik kom.
Nou je ouders vonden het goed! Dus ging ik op reis vanuit Den Haag naar het voor mij totaal onbekende Oude Wetering. Tram, trein, bus. Ik weet nog heel goed dat ik uitstapte en op goed geluk maar een kant op ging, en dat bleek de juist richting, want plots stond ik voor jullie voordeur: Blankenstraat 8.
Dagboekfragment 24 september 1984
Gisteren ben ik naar Richard gegaan. Dat was onwijs gezellig. Z'n ouders zijn heel aardige mensen. Ik mocht direct mee eten. We hebben koffie gedronken en een glaasje. Daarna zijn we naar zijn kamer gegaan. 's middags zijn we naar Huub en André gegaan, die zijn 's avonds nog naar Richard gekomen en hebben een rondrit door het dorp gegeven. Morgenavond belt Richard op!!! Ik ben nu echt heel verliefd, maar ik weet niet of hij dat nu ook is. Ik hoop het zo.
We wáren verliefd, met de ogen van nu zo schattig en onschuldig, en ook vooral zo onhandig want wat wist ik nou? Ik was 19 en nog vrij bleu, jij 21 iets minder bleu maar we waren gewoon nog kinderen. We woonden nog bij onze ouders, konden bellen maar de moderniteiten die ons nu allemaal ter beschikking staan voor contact waren er toen nog niet. Bovendien was ik vreselijk onzeker.
Dagboekfragment 7 oktober 1984
Vandaag heb ik Richard van het station gehaald en zijn we naar huis gegaan. 's Middags zijn we naar Palace Promenade gegaan. Pa en ma vonden hem aardig.
Het lijkt wel het liedje "Mijn Dagboek" van Willeke Alberti, want het ging als een nachtkaarsje uit. Ik zie nu pas dat het precies een maand heeft geduurd. We waren er beiden nog niet klaar voor, maar deze korte verliefdheid is me altijd heel dierbaar gebleven, en als ik er aan denk komt er als vanzelf een glimlach om m'n mond, het was zo puur, zo lief. De laatste keer dat we elkaar onverwacht tegen kwamen was op 16 juli 1988. Ik was uit met mijn toenmalige verloofde in Den Haag en daar was jij ook. 'Wat zijn jullie een prachtig stel' zei je toen.
Ik doe m'n ogen dicht en zie jou weer zo voor me, je warrige blonde haar, die prachtige ogen en die ontwapenende stralende glimlach. Een tijd geleden ben ik met mensen in contact gekomen die we samen kenden. Ik vroeg naar jou, en kreeg het schokkende antwoord wat me sinds die tijd zo af en toe nog steeds bij de keel grijpt. Ik had al eens naar je gezocht op het wereld wijde web, zonder resultaat. Nu weet ik waarom.
Iedereen hield van je zoals je was, je ouders, familie en vrienden, niemand had er problemen mee, maar jij kon er geen vrede mee hebben, zo is mij verteld. Op 9 februari 1992 heb je een besluit genomen die jou het beste leek, je had het moeilijk en zag geen uitweg meer. Je bent maar 28 jaar geworden.
Lieve Richard, gisteren heb ik onze maand weer eens aan me voorbij laten gaan, gevoed door de hernieuwde kennismaking met mensen uit diezelfde periode via iets wat jij niet kent: Facebook. Als het anders was gegaan, hadden wij elkaar vast ook weer gevonden om nog eens het glas te heffen op die tijd van toen. Als.....
Weet dat je mijn hart hebt aangeraakt en dat er altijd een plekje voor je blijft gereserveerd.
'Ver van ons en toch zo dichtbij,
blijf je voor altijd in onze gedachten.
Wij blijven achter met de vele mooie momenten,
die wij met jou mochten delen.
Wij zullen je erg missen.
Mag na deze moeilijke tijd
de zon voor jou gaan schijnen.
Onze wens is, dat jij mag rusten in vrede.'
Stond er geschreven in jouw rouwadvertentie. Ik sluit me er 24 jaar later bij aan, ik hoop zo dat je de rust hebt gevonden die je hier zo miste. En zo nu en dan zal ik onze maand weer even in m'n hoofd beleven, glimlachen, mijn ogen sluiten en jou weer voor me zien.
 |
| Richard van der Meer *1963 - †1992 |
Ontroerend mooi...
BeantwoordenVerwijderenDank je wel.
Verwijderen