Mijn moeder en haar zus Jopie , geboren voor de oorlog, hadden het nooit over pa, ma of zelfs niet over mama en papa maar altijd het wat afstandelijke 'vader' of 'moeder'. Ook op latere leeftijd als ze het over hun ouders hadden was het altijd: 'Weet jij nog dat vader....' of 'Dat deed moeder nooit...'
Wat ik ook grappig vond was dat ze altijd 'onze' voor de namen van hun broers en zussen zette. 'Onze Joop (Jopie) ging dan slootje springen met de jongens' of 'Onze Jan had altijd van dat soort dingen'. En ook dat deden ze op latere leeftijd nog steeds. Ik vermoed dat dat in die jaren gebruikelijk was omdat men met namen in die tijd niet echt vindingrijk was. Er waren natuurlijk heel veel Jannen en Henken en Rieten, dat men er voor de duidelijkheid 'onze' voor zette om aan te geven over wie het ging.
Nu ken ik mensen uit Brabant en hun kinderen hoorde ik zeggen 'ons mam', een combinatie van het bovenstaande. Dus helemaal weg uit de spreektaal is het niet, maar in het westen waar ik vandaan kom hoor je dat nooit. Het zal waarschijnlijk streekgebonden zijn. Kinderen die hun ouders zo heel formeel 'vader' en 'moeder' noemen, dat is volgens mij toch zeker tot in de jaren vijftig gebruikelijk geweest, ik hoor en zie ik echt beelden uit het Polygoonjournaal bij in m'n gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten