Een goede buur

Dinsdagavond kwam ik thuis en al het sanitair was geplaatst, de mannen hadden gehoor gegeven aan mijn verzoek en de wasmachine weer in de badkamer gezet en aangesloten op het water, niet op het stroom, wat eigenlijk mijn vraag was, maar loodgieters denken bij 'aansluiten' aan kranen natuurlijk. Het sanitair is mooier en moderner dan wat ik had dus ik ben er weer een stukje op vooruit gegaan. Niet alleen qua plaatsing van de douchekraan wordt er (ver) in de toekomst gekeken, het is zo geplaatst dat er een stoel in kan waar de bejaarde bewoner op kan zitten terwijl de thuishulp dan de kraan kan bedienen, ook ben ik nu de trotse eigenaar van een verhoogd toilet. Jawel! Met mijn 1.85 zit ik met bungelende beentjes. 

Gisteren zou dus de man komen die de rest van de schade zou gaan herstellen, ik zou 'm niet zien, en had dus een memo opgehangen waarop hij kon lezen wat er allemaal gerepareerd moet worden. Maar net toen ik weg wou gaan stond ie voor de deur. "Ik kom uw badkamerplafonnetje witten" zei ie. "Nou", antwoorde ik, "er is nog wel meer te doen, hoor". Waarna ik met hem langs alle punten gegaan ben van wat er gedaan moest worden. Over de muren in slaapkamer en gangetje was ie kort, die zijn nog te vochtig om er iets mee te kunnen, dat kan nog wel zo'n twee weken aanlopen. Het gat in het toiletplafond doet ie dan meteen mee. Het was voor mij niet zo duidelijk hoe ie tegen het plafond in de gang beneden aankeek met die lekkage plekken. Toen ik 's avonds thuis kwam bleek ie inderdaad enkel het badkamerplafond te hebben gewit, heel keurig, daar niet van. Maar nu ben ik dus op het punt beland welke ik al voorzag, dat ik nog even moet gaan aansporen. 

Vandaag zal ik de aannemer even contacten over wie wanneer het plafond in de gang komt doen, de man van gisteren komt terug voor o.a. de muren, maar wanneer? En ook is het ventilatiesysteem in de badkamer nog niet aangesloten. Mijn huissleutel ligt ergens in een enkel voor de werkmannen toegankelijk brievenbusje. Prima maar als er twee weken niks gedaan gaat worden, dan hoeft die sleutel daar niet onnodig te liggen lijkt me. 

Gisteren bedacht ik me dat ik de wasmachine dan zelf maar zou aansluiten, er was een beschrijving bij over hoe het moest. Maar na eenmaal de nieuwe en modernere wasmachineaansluiting geopend te hebben begreep ik er niet veel van. Dit hele gebeuren houdt de buurt ook bezig zodat ik van de week al met verschillende buurmannen en -vrouwen het hele lekkage debacle heb besproken, men leeft mee. Zo weet ik nu dat de buurman boven me loodgieter is. Ik vroeg hem om hulp, en hij kwam meteen. Maar eenmaal in de badkamer bleek dat ie dacht dat ik 'm op het water wilde aansluiten, voor elektriciteit moest ik Dick hebben, die ging hij meteen verwittigen. Dick en zijn vrouw ken ik ook van praatjes pot en nu ook van naam. Dick kwam en hij is een gepensioneerd elektricien met 45 jaar ervaring. Hij zette meteen de stroom van de wasmachine in de meterkast uit, dat had ik weer verzuimd, natuurlijk. Maar goed dat ik er niet veel wijs uit kon worden, anders had u wellicht geen blogje te lezen deze ochtend. 

Maar ook Dick moest er wel even moeite voor doen, dus zo heel eenvoudig was het allemaal niet, maar met de juiste eigen gereedschappen van hem kwam het toch voor elkaar en kon ik eindelijk weer een was draaien sinds anderhalve week. Dat wat zo gewoon is, een was draaien en douchen in je eigen badkamer is nu plotseling weer iets heel speciaals geworden. Vanavond zal ik Dick een klein presentje overhandigen, want wat was ik blij met zijn expertise. 

De nieuwe wasmachineaansluiting. 

Een draaiende was! De euforie!