De idealen van de jaren zestig sukkelden nog wat door tot zo halverwege jaren zeventig, misschien nog ietsje langer, maar toen was het wel klaar. Dit wonderschone lied van Adèle Bloemendaal met tekst van Jan Boerstoel en muziek van Martin van Dijk gaat daarop in. Gemaakt begin jaren negentig waar in het laatste gedeelte duidelijk wordt dat van die mooie toekomstbeelden die men had niet zoveel terecht is gekomen. Maar het verlangen naar wat hat kunnen zijn blijft.
De Jaren Zestig
De jaren zestig en de dingen die je deed
En die je laten ging omdat ze niet meer hoorden
De zwarte kousen net zoals de witte boorden
Want de liefde en de vrijheid ging in spijkerpak gekleed
In de tijd dat Gerard Reve nog een ezeltje bereed
En dat Johnson Vietnamezen liet vermoorden
En er waren zoveel mooie nieuwe woorden
Mescaline, meditatie
Happening en demonstratie
Rode bloemen van de natie
Waren wij
De jaren zestig
De idealen kwamen vrij
De jaren zestig en de dromen die je had
En door die dromen werden steeds meer mensen wakker
Een goede vriend werd nu een kameraad, een makker
Die precies als jij uit overtuiging op de tramrails zat
En met wie je achteraf je zelfgebakken hasjcake at
Want de nieuwe mens was ook een warme bakker
En Den Uyl was hoogstens nog een volksverlakker
Want het ging niet om de centen
Koosje Koster deelde krenten
En je haatte de regenten
Als de pest
De jaren zestig
Van poëzie en van protest
De jaren zestig en de toekomst die je zag
En die je hoorde in de stem van nieuwe leiders
Met Roel van Duyn en Rudy Dutschke als bevrijders
Van consumptie en conventie en confessioneel gezag
Toen je leerde te begrijpen waar het allemaal aan lag
In de roes van allerlei pupilverwijders
Met de makkelijke kijk van motorrijders
En Bob Dylan die verwoordde
Wat met je gevoelens spoorde
Bij je lange haren hoorde
En je huid
De jaren zestig
Een nieuwe lente van geluid
De jaren zestig en wat kwam er van terecht
Misschien niet veel als je het kritisch gaat beschouwen
Want mensen kunnen niet zolang van elkaar houden
En een aantal wil niet beter of gewoon alleen maar slecht
Steeds meer medestrijders staakten met de jaren het gevecht
Gingen aan de dope of carrières bouwen
En de meesten gingen toch tenslotte trouwen
En zo eindigde het wonder
En soms lijd je daar nog onder
Maar het was en blijft bijzonder
Wonderschoon
De jaren zestig
Maar hoe vertel ik het mijn zoon
© Jan Boerstoel, Martin van Dijk, Adèle Bloemendaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten