"Ik zal niet doen alsof ik niet aarzelde, dit is wel New York, maar haar knuffel voelde te echt om in scène gezet te zijn en ik zag inderdaad op een afstand drie mannen. Toen we samen liepen en praatten merkte ik dat ze doodsbang was en ze bleef maar zeggen dat ze naar huis moest naar haar zoon".
Ze vertelde dat de mannen haar al in de gaten hielden toen ze in de trein zat, toen ze uitstapte stapten zij ook uit en volgden haar. Dane heeft haar vijf jaar oude zoontje en haar moeder ontmoet en nummers zijn uitgewisseld. Omdat ze vaak tot 's avonds laat moet werken heeft Dane haar aangeboden dat hij en zijn vriend haar als dat nodig is van de trein naar huis willen escorteren. "Wat een ervaring voor ons alle twee" concludeerde Dane. Het opende zijn ogen dat vrouwen dit soort angsten ervaren.
Ik weet van vriendinnen dat veel vrouwen gewend zijn om constant op hun hoede te zijn, of ze nu door een rustige straat lopen of 's nachts teruglopen naar hun auto op de parkeerplaats. Ik heb het al eerder verteld, doordat ik regelmatig merkte als ik in het donker laat van de metro naar huis liep en er een vrouw voor me liep, ze wat schichtig herhaaldelijk omkeek. Wat ik nu doe, ik ga aan de andere kant lopen en haal haar in zodat ik verder bij haar vandaan en uiteindelijk voor haar loop. Zij weet natuurlijk niet dat ik een watje ben en zelfs insecten in huis vang en buiten zet.
Het is intriest dat vrouwen altijd op hun qui-vive moeten zijn. Maar ook mannen, zoals ik, met artistieke neigingen. Gisteren hoorde ik dat een 27 jarige man vanwege zijn geaardheid was lastig gevallen in de trein en na aankomst in Den Haag, net als in het verhaal van Dane, was achtervolgd. Er sloten zich bij de twee achtervolgers nog twee mannen aan en met z'n vieren hebben ze hem geschopt en geslagen.
Laten we dus gewoon wat meer op elkaar letten. Wees een Dane.
 |
| Dane Weeks. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten