Mem'ries

Gisteren was ik op koffievisite bij mijn zus. Wij doen dat eens per maand, de ene keer bij haar de andere keer bij mij. Altijd als ik naar haar toe ga moet ik denken aan een ochtend ergens eind jaren zestig of begin jaren zeventig toen mijn moeder bij haar zus, mijn tante Jopie, op koffievisite ging. Ik kan me er wat van herinneren omdat ik mee ging. Ik zat in het kinderzitje bij mijn moeder op de fiets, want tante Jopie woonde toen nog op de Marktweg in Den Haag, wat destijds nog niet zo'n, hoe zeg ik het netjes, voetbalminnende buurt was. Onderweg stopte we ergens bij een bakker waar mijn moeder iets voor bij de koffie kocht en voor mij een eierkoek. Dat is het, meer weet ik er niet van, enkel nog vaagjes dat ik op de grond bij tante Jopie aan het spelen was en de zussen aan het kletsen waren. Gek hè, dat je zoiets onthoudt. 

Het bezoek bij mijn zus of zij bij mij begint natuurlijk eerst met alle wetenswaardigheden van de laatste tijd, maar gaat al snel over naar vroeger, over bij ons thuis, de dingen en de mensen van toen waar we beiden levendige herinneringen en beelden bij hebben. Gisteren benoemden we het ook, wij zijn de enigen die over die tijd met elkaar kunnen praten omdat we aan een half woord genoeg hebben. Als we tegen anderen verhalen over gebeurtenissen uit onze jeugd of over zaken bij ons thuis, nemen die dat voor kennisgeving aan, terwijl wij elkaar aanvullen en meteen in de 'weet je nog' sfeer komen. Dierbaar. 

Mijn zus is een stuk ouder dan ik, zodat ze over meer dingen weet, zo wist zij dat onze oma, die van dat huisje in Rijswijk dat ik afgelopen zondag heb bezocht, eerst schuin aan de overkant van Schoolstraat 10 heeft gewoond en eind jaren vijftig is verhuisd naar nummer 10 omdat het werd afgebroken. Als kind is ze daar zelfs geweest. Dat was iets wat ik niet wist, ik kende enkel nummer 10. 

Ik hoop dat we nog lang samen zo af en toe langs memory lane kunnen lopen. Ooit zal het stoppen als één van ons wegvalt. Dan moet ik denken aan tante Emma, de jongste zus van mijn andere oma van vaders kant. Zij woonde met haar zus, tante Thilda, in een bejaardenhuis in Leiden. Beiden op een eigen kamer, maar ze zaten elke dag bij elkaar. Ze waren in de negentig toen tante Thilda overleed. 'Nu kan ik met niemand meer over vroeger praten' zei een intens verdrietige tante Emma. 

Kerst 1992. Mijn zus en ik bij onze ouders in Doetinchem bij de oude kerststal.