Aidan's world: Schoolstraat 10

maandag 5 december 2022

Schoolstraat 10

Vrienden Remco en Pieter belden enkele weken geleden om een afspraak te maken elkaar weer eens te zien en wel bij hen in Rijswijk. Ik was daar meteen voor in en vroeg of het mogelijk was om een bezoek te brengen aan oud Rijswijk en met name Schoolstraat 10, waar mijn oma, de moeder van mijn moeder heeft gewoond en waarvan ik weet dat het een rijksmonument is. De laatste keer dat ik er was, was in 1976, het jaar van haar overlijden en het leeghalen van de woning. Ik was nog een kind. Het kon.

Net na één uur trad ik vanuit de koude wereld de warme en gezellige woning van Remco en Pieter binnen. Onder het genot van een lekker kopje koffie weer even fijn kunnen bijkletsen, en na een heerlijke tosti gingen we op pad naar oud Rijswijk. De wandeling voerde ons langs allerlei interessante plekken uit de Rijswijkse geschiedenis waar zij mij veel over wisten te vertellen om uiteindelijk uit te komen bij Schoolstraat 10. In mijn herinnering was het een rijtje identieke huisjes met een plat dak, maar niets was minder waar. Het is weliswaar een rijtje huisjes, maar wel individuele huisjes en het huisje van oma heeft een puntdak. Toen ik ervoor stond wist ik wel meteen de indeling weer. De enorm lange gang achter de voordeur die eindigt in de woonkeuken met daaraan het plaatsje. Links van de voordeur de ramen waarachter zich de woonkamer bevindt en daarachter is nog een achterkamer. De bovenetage, waar ik, gek genoeg, nooit ben geweest wordt bereikt door een trap die tussen de twee kamers is gesitueerd. Aan de linkerkant bevindt zich ook de poort die naar het plaatsje leidt. De omgeving was wel veranderd, oma keek vanuit de woonkamer uit op een stuk gras, waarvan opa al zei dat het ooit allemaal volgebouwd zou gaan worden. Nou, dat is inderdaad gebeurd. De rijksmonumentwoningen aan de Schoolstraat zijn uit 1883.

Vervolgens zijn we verder gaan wandelen door oud Rijswijk en kwamen langs het Rijswijkse museum waar we naar binnen zijn gegaan. Er waren twee tentoonstellingen, één over de Hoornbrug een iconische plek van de stad, en de ander van de Britse kunstenares Kate Jenkins. Zij maakt haak-, brei-, en borduurwerken van voedsel, waar ze een vleugje humor aan toevoegt. Heel grappig en kunstig om te zien. Tegelijkertijd konden we ook even opwarmen, want het was best koud.

Daarna zijn we weer richting huis gelopen om onder een wijntje lekker na te praten. Ondertussen had Remco een zalig diner bereid. Heerlijk gegeten. Zo'n fijne dag met vrienden is goud waard.