Afgelopen zaterdag is de in Gaza gestationeerde terroristische organisatie Hamas Israël binnengevallen en hebben er bombardementen plaats gevonden. Er was een festival gaande waar Hamas in het wilde weg heeft geschoten waardoor er honderden doden zijn gevallen, tevens hebben ze een nog onbekend aantal mensen gegijzeld en meegenomen naar Gaza, waarschijnlijk voor een gevangen-gegijzelden ruil met Israël, maar ook om het voor Israël lastiger te maken het kleine dichtbevolkte Gaza te bombarderen met tegenaanvallen als daar Israëliërs zitten en wie weet ook buitenlanders, want het festival werd door een internationaal gezelschap van jongeren bezocht.
De problematiek in het Midden Oosten en met name die tussen Israël en de Palestijnen is zo complex en is al zoveel decennia aan de gang dat ik mijn vingers er niet aan brand om onwrikbaar stelling te nemen. Ik weet er gewoon te weinig vanaf. Maar dit hindert vele anderen op het wereld wijde web niet om precies te duiden hoe het zit. Zij hebben, vinden ze, de wijsheid in pacht en staan of pal achter Israël of dansen van vreugde over de aanvallen van Hamas en de vele slachtoffers die dat tot gevolg heeft.
Ik heb met open mond en betraande ogen gekeken naar de beelden van mensen die hardhandig meegesleurd werden, die werden rondgereden op wagens met bebloede kleding op weg naar Gaza. De in paniek rennende menigte waarop werd geschoten. De gedode mensen op de grond, de bombardementen over een weer. Dat Israël, het land dat één van beste grensbewakingen en geheime diensten heeft, op deze manier is verrast kan niet alleen het werk van Hamas zijn.
Het antwoord van Israël is het bombarderen van burgerdoelen in Gaza en zo is het aan beide kanten de burgerbevolking die de zeer hoge prijs betaalt. Geen enkele moeder, Israëlisch of Palestijns, zet kinderen op de wereld om hen door bombardementen diezelfde wereld weer af te laten schieten. Ik moet denken aan de videoclip 'Two Tribes' van Frankie Goes To Hollywood. Laten de leiders het lekker zelf uitvechten in een boksring. Maar goed, zo eenvoudig werkt het niet in een oorlog. Burgers en jonge militairen zijn de werkelijke slachtoffers.
De wereld is weer een stukje minder leuk geworden. De generatie van mijn ouders en de generatie daarvoor heb ik wel eens verhalen horen vertellen, en dan kwam de zin 'Dat was nog veur de eurlog...' (ik kom uit Den Haag, hè) soms wel eens voorbij. Voor de oorlog.... er was een duidelijke scheidslijn tussen voor en na de bange jaren 40-45. De Tweede Wereldoorlog, we leerden erover op school, ik heb er talloze boeken over gelezen, films en documentaires over gezien. Ieder jaar herdenken we de gevallenen op 4 mei. Dit nooit meer, was de algemene tendens na de bevrijding. Ik ben van na de oorlog en ik hoopte dat ook te blijven, maar zoals het nu gaat zou het zomaar kunnen zijn dat een Derde Wereldoorlog nakende is, of wellicht al begonnen.
Nou ja, we gaan zien hoe het zich zal ontwikkelen. Eén iemand spint garen bij de aandacht die nu wat minder is gericht op de oorlog die ie begonnen is. Daarnaast komt zoveel mogelijk chaos in de wereld hem wel uit. Precies ja, hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten