'Je Suis Malade' is een Frans chanson geschreven door Serge Lama en Alice Dona en in 1973 uitgebracht als single door Serge. Het werd geen succes, de Franse radio prefereerde de b-kant van de single, 'Les P'tites Femmes De Pigalle'. Ook Dalida nam in datzelfde jaar haar versie van het nummer op. Toch is het lied in de loop van de tijd een klassieker geworden en op het repertoire van talloze artiesten over de hele wereld gekomen.
Ook zijn er verschillende Nederlandse bewerkingen van en het bijzondere is dat ze allemaal anders zijn van interpretatie. Conny Vandenbos ('Ik Tel M'n Dagen'), Thérèse Steinmetz ('Blijf Op Me Wachten') en Simone Kleinsma ('Verloren'). Niet de minste zangeressen en hun versies zijn stuk voor stuk even mooi, maar de versie die ik weergaloos vind is die van Karin Bloemen, 'Ik Ben Verraden'.
Ik bezocht een theatershow van Karin en ik zat vooraan, dit nummer zette in en bij de eerste vier regels zoog ze me het lied in en het was net of de hele zaal verdween, alleen Karin stond er en ik zat, het leek wel alleen, in de zaal en keek en luisterde naar haar, zo voelde het. Haar expressie, de kracht van haar hele zijn, die fantastische tekst, die geweldige stem. Voor vijf minuten leek ik uit tijd en ruimte losgezongen en voelde elk woord en elke blik die ze het lied meegaf. Nu, na zoveel jaar, kan ik dat gevoel nog zo oproepen. Dat doet muziek en theater.
Ik Ben Verraden
Nu is niets meer waar
Met een koud gebaar
Werd de laatste droom verscheurd
Nu grijnst elke God
Schik je naar je lot
Alles kan kapot
Het is jouw beurt
Waar de nacht voorheen
Vroeg of laat verdween
Voor een nieuwe dag vol licht
Zoek ik mijn houvast
Nu op de tast
Want vandaag gaan één voor één
De deuren dicht
Ik ben verraden
Tot op het bot verraden
Het leven heeft geen troeven meer
Tot het me duizelt en ik heb geen antwoord meer
Alsnog verraden
Zo onverwacht verraden
Was elk gevecht een schijngevecht
Was alle moed slechts overmoed
En is er iemand die nog zegt
Het komt weer goed
Altijd weggestopt
Altijd afgeklopt
Maar nu komt het erop aan
Ergens loert iets wreed
Of ik soms al weet
Hoe ik mij herneem en op zal staan
Vecht ik woest en blind
Als een driftig kind
Dat z'n straf gekregen heeft
Of rest mij de rouw
van de oude vrouw
Die haar ogen neerslaat en zich overgeeft
Ik ben verraden
Tot op het bot verraden
Terwijl ik heel mijn leven lang
Nooit vluchtte in verbitterd zijn
Of laf of bang
Alsnog verraden
Zo onverwacht verraden
Was wat ik hoopte zo naïef
Was al het mooie dom geluk
Was wat me lief was me te lief
En moest het stuk
Laat me niet alleen
Niet nu iedereen
Onverschillig lijkt en gehaast
Ook al zeg je niets
Ook al doe je niets
Blijf totdat de eerste storm is uitgeraasd
Ik ben verraden
Tot op het bot verraden
Het leven heeft geen troeven meer
Tot het me duizelt en ik heb geen antwoord meer
Alsnog verraden
Zo onverwacht verraden
Was al het mooie dom geluk
Was wat ik hoopte zo naïef
Geborgenheid alleen maar een façade
Ineens ben ik verraden
Vandaag ben ik verraden
© Jurrian van Dongen, Alice Dona, Karin Bloemen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten