Rituals schmituals

Van 2007 tot 2013 hadden we bij V&D de Brit Mark McKeon als CEO. Mark was een kleurrijke bruisende man, iemand die de etage letterlijk oplichtte als ie op bezoek kwam. Voor de zuinige streepmondjes van het management was het een frisse wind die de ramen open zette en de benauwde Nederlandse spruitjeslucht verdreef. Hij was 'out & about' en deed daar vanaf het moment van zijn aantreden niet stiekem over. Mark en ik konden het goed vinden, waar voorheen iedereen van het hoofdkantoor nog net niet met eau de cologne zakdoekjes onder hun neus zich door het pand bewogen tussen het gepeupel uit de winkel die ze volledig negeerden en onaangenaam verrast waren als je het waagde een woord tot hen te richten, kwam Mark met veel interesse de afdelingen op en liet zich informeren. Op één van z'n bezoeken vroeg ie aan me: "Hoeveel Obama boeken denk je te gaan verkopen?" Ik vertelde hem mijn prognose en hij deelde aan zijn meelopende entourage mee: "Bestellen!" Dit alles in het Engels want zijn Nederlands was zo goed als niet aanwezig. Mijn bedrijfsleider uit die dagen nam speciaal Engelse les zodat ze zich tot hem kon verhouden.

Op een zaterdag kwam ie eens geheel onaangekondigd op bezoek, hij had een grote zak drop bij zich, bood me een dropje aan en vroeg me hoe het ging. Ik deelde hem mee dat we geen klantenbestellingen meer konden doen en dat dat het enige was waarmee we ons op de boekhandel konden onderscheiden vanwege de vaste boekenprijs. Dit was nieuws voor hem. Ik zei dat ik al had geklaagd  bij de productgroep op het hoofdkantoor maar dat ze niet van plan waren er iets aan te doen. "Wacht maar even" zei Mark en hij ging bellen. "Zo" zei ie, "Vanaf maandag kun je weer boeken bestellen". Hij zei ook dat ik hem gerust mocht mailen. Dat deed ik dan ook sporadisch als het echt noodzakelijk was tot grote frustratie van de volgende bedrijfsleider die zijn vinger er niet achter kon krijgen waarom Mark en ik een soort lijntje hadden. Hij dacht minstens dat ik alle vestigingsgeheimen aan hem doorgaf. Nee, het was louter en alleen voor mijn eigen afdeling als ik ergens tegenaan liep en nergens gehoor kreeg. Maar grappig was het wel als Mark en ik in gesprek waren en hij verder liep met iemand anders dat zijn oor steeds groter werd van het willen horen waar wij het over hadden. 

Toen kwam de grote verbouwing van mijn afdeling. Ik kreeg allemaal mooie witte kasten voor de boeken. Maar er was er één te weinig. Mark zou komen en het metalen vak wat er nog stond moest weg van de bedrijfsleider, maar ik liet het natuurlijk staan. Mark kwam met zijn gebruikelijke flair de etage op en liep regelrecht op mij af om te zeggen hoe geweldig hij het eruit vond zien. Ik vertelde dat ik ook erg blij was met de nieuwe vakken maar dat er één te weinig was, wijzend op het detonerende metalen grijze vak. Het was maar een woord van hem aan zijn entourage en er kwam een extra vak. "Waar kunnen de klanten even zitten met een boek?" vroeg ie toen. Ik liet hem de twee stoeltjes zien die ik vanuit de kantine had neergezet. "Jij krijgt van mij twee mooie stoelen die bij deze inrichting horen", besloot hij. Had ik daar zelf om gevraagd aan de productgroep op het hoofdkantoor zou hoongelach mijn deel zijn geweest, maar als Mark zei 'stoelen' dan kwamen er stoelen.

Onder zijn bewind deed V&D ook mee aan de Pride in Amsterdam met een boot. Nee, ik ben daar niet op mee geweest. Mensenmassa's, u weet, daar hou ik mij verre van. En nu ben ik waar ik zijn wilde met dit blogje. Rituals doet sinds jaar en dag mee aan de Canal Pride. Na V&D heeft Mark naast zijn hotel in Zuid Afrika The Glen Retail Consultancy opgericht met Rituals als één van zijn klanten. Ik vraag me af wat hij vindt van wat het kantoor in Amsterdam onlangs heeft gemeend te moeten doen.

Stefano en Aaron hebben een regenboogvlag vast gemaakt aan hun balkon, natuurlijk als statement, maar ook dient het als privacy scherm. Het kantoor van Rituals is er tegenover gesitueerd en zij hebben contact opgenomen met de verhuurder van de woning van Stefano en Aaron, de vlag wordt door Rituals gezien als ergernis en vragen hen daarom vriendelijk de vlag te verwijderen. Dit zijn Stephano en Aaron vanzelfsprekend geenszins van plan. Rituals wil niet reageren, maar Aaron zegt terecht: "Wat ik niet begrijp is dat dit bedrijf elke zomer vrolijk meevaart met de Pride, maar een zichtbare vlag vanaf hun binnenplaats lijken ze niet aan te kunnen". 

Nu zijn er veel bedrijven die rond Pride plotseling heel erg begaan zijn met de regenbooggemeenschap, terwijl je dat door het jaar heen niet zo merkt. Rituals lijkt zich nu in dat rijtje te plaatsen. Terwijl juist zij het vooral ook moeten hebben van de double income no kids gay mannen die wel wat te besteden hebben en hun overprijsde luchtjes, crèmepjes en kaarsjes per dozijn afnemen. Rituals schmituals. Ik heb Mark al tien jaar niet meer gezien of gesproken, maar de Mark die ik ken zou vragen of ze wel goed bij hun verstand zijn. Ik weet niet of ze nog consultance afnemen bij het bedrijf van Mark, zo niet is het wel weer eens tijd voor een sessie. 

Regenboogvlag op het balkon van Stefano en Aaron. © foto: AT 5

De destijds vernieuwde boekhandel. De door Mark georderde stoelen zijn net niet te zien. U ziet
een klein stukje ervan aan de achterkant van het vak waar 'boekenweek' op staat, wit met een zwarte zitting.