Ons doel was de expo van Salvador Dali, aangeraden door mijn Vlaamse Facebookvriendin Barbara. Talitha werd meteen enthousiast omdat ze, toen we ruim tien jaar geleden in Barcelona waren, ook al zo graag naar het Dali museum aldaar was gegaan, maar het bleek te ver weg. Het is een bescheiden expo, met wel een doorsnede van zijn werk, waarbij ik persoonlijk de beelden het mooiste vind. Ook Salvadors quotes zijn er geciteerd, het was geen bescheiden man.
Omdat het weer nu zo fijn was besloten we wat meer door de stad te wandelen en we hadden zin in iets van een high tea. Leve Google, want dat is tegenwoordig zo gevonden. We gingen naar Sukerbuyc Tearoom de Proeverie, een pittoresk zaakje waar men wel high tea serveert maar enkel op reservering een dag van te voren. Wij kunnen teleurstellingen goed verwerken en kozen wat lekkers bij de koffie en dat werd al geserveerd met verschillende bonbonnetjes en chocolaatjes, zodat het een soort mini high tea was. Daarna bleek het diamandmuseum vlakbij dus dat hebben we ook even meegenomen. Het bezoek eraan, hè, er zijn geen diamanten ontvreemd door ons.
De natuur vond dat de zon wel genoeg had geschenen voor een zondagse novemberdag en de regen kwam weer gestaag, waarop wij onze plannen wijzigden. In eerste instantie hadden we bedacht ergens in de stad te dineren, maar we hadden a: nog geen leuk restaurantje gevonden enkel de grote voor elkaar inwisselbare zaken op de pleinen. En b: in de regen in de achteraf straatjes speuren naar een leuk restaurant is niet ons kopje thee, dus besloten we naar het appartement terug te gaan voor een wijntje met knabbeltjes en een serie om 's avonds te dineren bij het zeer leuke en goede restaurant waar we vrijdag ook hadden gedineerd.
We werden ontvangen als goede bekenden, tijdens het eten dacht ik: oké, dit is dus hoe ik doodga, toen ik me nogal verslikte, maar het was mijn tijd nog niet, ik ben er nog. Talitha en ik regelen onze uitstapjes en weekendjes zo dat zij betaalt en ik van haar na afloop een tikkie krijg voor mijn deel. Sommigen, lees: middelbare mannen, vinden daar iets van en dat mag, maar er zijn er die menen er ook wat van te moeten zeggen. Dat is ons al meermalen overkomen in termen van "Zo, jij hebt het goed voor elkaar", naar mij toe, of zoals gisteren toen ze ging afrekenen: "Moet jij als vrouw nu betalen?" Het is bijna 2024 mensen! En dan, hoezo vind je dat jij je ermee moet bemoeien hoe anderen...nu ja, u begrijpt.
Weer in ons onderkomen een kerstfilm bekeken, waarom niet, om daarna onze laatste nacht in Brugge door te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten