Zaterdagavond nog een kleine nawee van mijn tijdelijke fallout, een doof rechteroor, maar dat was zondag weer verdwenen en dat was maar goed ook, want ik ging me culinair inspannen voor vrienden Remco en Pieter. Het was weer eens tijd om malkander te zien en even bij te praten. We hadden afgesproken om ook samen de filmmusical 'Godspell' te bekijken. Daar kwamen we in september op toen op de 11e van die maand de afschuwelijke terroristische aanslag op de Twin Towers weer in herinnering werd gebracht. In de film nemen die een vrij prominente plaats in.
Maar eerst fijn aan de koffie met lekkers en bijpraten om er achter te komen dat het ouder worden op diverse gebied niet voor watjes is, maar we blijven lachen natuurlijk. Ik had voor een klein maar smakelijk diner gezorgd, glaasje wijn erbij, kaarsjes aan, de herfst heeft ook zo z'n mooie momenten. Daarna tijd voor de film. Ik heb er ooit een blogje over geschreven, vooral ook omdat vier hoofdrolspelers niet meer onder ons zijn, waarvan ik destijds best wel schrok, zo jong nog. Ik meende dat het zo'n drie of vier jaar geleden was, maar het bleek een blog te zijn van september 2012, elf jaar geleden! Ik weet dat de tijd sneller gaat naarmate je ouder wordt, maar dit is belachelijk. Hier is het linkje naar de blog van destijds: 'Godspell'. Dan weet u waar we naar gekeken hebben.
Het gevoel was nog steeds hetzelfde, ik wilde weer zo meedoen met die groep lieve mensen en voor mij kreeg het met al die verschrikkingen die er nu gaande zijn in Gaza, Oekraïne en zoveel andere plekken op de wereld nog een extra lading mee. Als we allemaal zouden doen wat er wordt gezegd en gezongen, en zo heel moeilijk is het niet, het wordt op hurkniveau verteld, uitgelegd en uitgebeeld, dan is er plek voor iedereen. Ik weet het, ik ben een te laat geboren hippie, maar toch, zoals het nu gaat kan het toch ook niet.
 |
| De cast zingend en dansend op de North Tower, één van de Twin Towers, die nog onder constructie waren destijds. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten