Het verhaal van de foto

We schrijven het jaar 1984, de datum 22 september. Die dag was het feest. Mijn vader was jarig, hij werd 60, daarnaast ging hij in de VUT en bovendien was het dat jaar 25 jaar geleden dat mijn ouders elkaar hadden ontmoet. Dit alles bij elkaar was reden voor mijn ouders om een feest te geven in een etablissement aan de Loevesteinlaan in Den Haag, niet ver van waar wij woonden. We konden toen nog niet weten dat binnen 2 jaar alles anders zou zijn en mijn ouders naar Doetinchem gingen verhuizen en ik mijn eerste flatje zou betrekken in de Dalfsenstraat in Den Haag, maar dat is iets voor een andere keer.

Het feest dus, familie, vrienden, buren en collegae van mijn vader werden uitgenodigd om deze triple heugelijke feiten mee te vieren. Er waren dranken en spijzen, er werd gedanst, men rookte toen nog gewoon en de brillen uit die tijd hadden een flink montuur. De foto's die in mijn album zitten ontroeren me steeds weer. Van al die mensen op de foto's die toen een gezellige middag en avond hadden zijn mijn zus en ik de enigen die er nog zijn. De rest is niet meer onder ons. 

Ik kan me volledig verliezen in die foto's en zou, al was het maar voor een half uurtje, nog één keer in dat zaaltje met die mensen willen zijn. Die groep mensen vormt zo'n vertrouwd beeld uit mijn jeugd, ze waren er gewoon altijd met verjaardagen en partijen en ook door het jaar heen. Je kon je gewoonweg niet voorstellen dat het ooit eens zou ophouden. 

Nou ja, u weet het vast ook, met het klimmen der jaren leer je wel wat afscheid nemen is, maar wat blijft zijn die ontelbare dierbare herinneringen. Och, wat koester ik ze. 

Hieronder de foto's van het feest en de mensen die niet meer onder ons zijn. 

Oom Bertus, tante Riet, tante Jopie, oom Ton, oom Kees.

Tante Jopie, oom Ton, oom Kees, tante Ria, tante Gonnie, oom Mels. 

Dieter, Ulla, Pia

Mama en papa, waarbij ik me plots realiseer dat ik nu net zo oud ben als mijn moeder toen. Dat geeft even lichte kortsluiting in de hersentjes kan ik u zeggen. 😵